ตื่นขึ้นมาตอนเช้าบนเตียงที่ว่างเปล่า
นั่งกินข้าวคนเดียวโดดเดี่ยวเพราะความเหงา
เธออยู่ไกลเหลือเกิน
แต่อะไรก็ยังเหมือนเดิม
วันนี้อากาศมันหนาว
เพราะไม่มีเธอหรือเปล่า
หยิบเสื้อหนาวมาใส่
ตอนนั้นเธอบอกไว้พบกันใหม่
เธอต้องเดินทางไกล
แต่ฉันก็ยังคงไม่ไปไหน
ไม่เป็นไรเราไม่เจอกันนานเท่าไหร่
ก็ขอแค่เธอได้โปรดรับรู้เอาไว้ว่า
เมื่อไรก็ใช่เธอ
(ไม่ว่านานแค่ไหนก็ยังจะรอ)
เมื่อไรจะได้เจอ
(ทั้งหัวใจมันยังคิดถึงเจ้าของ)
ต้องทำยังไงไม่ให้เพ้อ
ทำยังไงให้ได้เจอ
(ฉันต้องทำยังไงให้ใกล้เธอ)
เธอคงยังไม่รู้
ว่าคนทางนี้คิดถึงเพียงใด
มันเหงาจนแทบจะตาย
(ตื่นขึ้นมาก็คิดถึงก่อนจะนอนก็นึกถึง)
ถ้าหากเธอคิดเหมือนกันคงดี
เธอคงยังไม่รู้
ว่าคนทางนี้เขาเหงาเพียงใด
ทำได้แค่เพียงกลั้นใจและทนรอ
ได้เห็นเธอแค่บนจอ
แต่ไม่ได้เจอสักที
โอเคโอเคพอได้อยู่เดียวมันก็คิดถึงเธอ
นอนคลุมโปงร้องไห้บนเตียงคนเดียว
ฉันรอวันที่จะได้เจอเธออีก
มันอาจจะดูเกินจริง
แต่ฉันคิดถึงเธอจริง
ตั้งแต่ในวันที่เธอไป
ฉันก็รู้สึกเหมือนโดนเธอทิ้ง
คำบอกลาไม่มี
เธอจากไปเหมือนไม่มีใยดี
เห็นเธอแค่สตอรี่ไอจี
ถ้าจะมีใครใหม่ให้เธอจำไว้ว่า
They can't be like me
(Can't be like me)
เธอจำไว้ให้ดี
ไม่ได้เจอกันนาน
อย่าคิดว่าฉันจะลืมเพราะ
เมื่อไรก็ใช่เธอ
(ไม่ว่านานแค่ไหนก็ยังจะรอ)
เมื่อไรจะได้เจอ
(ทั้งหัวใจมันยังคิดถึงเจ้าของ)
ต้องทำยังไงไม่ให้เพ้อ
ทำยังไงให้ได้เจอ
(ฉันต้องทำยังไงให้ใกล้เธอ)
เธอคงยังไม่รู้
ว่าคนทางนี้คิดถึงเพียงใด
มันเหงาจนแทบจะตาย
(ตื่นขึ้นมาก็คิดถึงก่อนจะนอนก็นึกถึง)
ถ้าหากเธอคิดเหมือนกันคงดี
เธอคงยังไม่รู้
ว่าคนทางนี้เขาเหงาเพียงใด
ทำได้แค่เพียงกลั้นใจและทนรอ
ได้เห็นเธอแค่บนจอ
แต่ไม่ได้เจอสักที
(ไม่ว่านานแค่ไหนก็ยังจะรอ)
(ทั้งหัวใจมันยังคิดถึงเจ้าของ)
(เห็นเธอได้แค่เพียงบนจอมันคงไม่พอ)
เธอคงยังไม่รู้
ว่าคนทางนี้คิดถึงเพียงใด
มันเหงาจนแทบจะตาย
(ตื่นขึ้นมาก็คิดถึงก่อนจะนอนก็นึกถึง)
ถ้าหากเธอคิดเหมือนกันคงดี
เธอคงยังไม่รู้
ว่าคนทางนี้เขาเหงาเพียงใด
ทำได้แค่เพียงกลั้นใจและทนรอ
ได้เห็นเธอแค่บนจอ
แต่ไม่ได้เจอสักที