ฉันคงต้องไป
คงรั้งฉันไว้ไม่ไหวเหมือนทุกครั้งที่เธอทำ
ที่ตรงขบวนรถไฟ
เธอยิ้มให้ฉันเหมือนเคยเหมือนวันแรกที่เจอกัน
มันทำให้คิดถึงเธอจังเลย (ทำให้คิดถึงเธอจังเลย)
พอนึกว่าภาพที่เราเคยได้เห็นกันประจำ
พรุ่งนี้มันคงไม่มี (พรุ่งนี้มันคงไม่มี)
ช่วยกอดให้อุ่นอีกครั้งและจำให้ดี (oh oh)
วันเวลาหมุนเป็นวงยังย้ำเรื่องที่เคยมีอยู่จริง
ถ้ามองให้ดีบางสิ่งเราทิ้งมันไปง่ายดายเหลือเกิน
มีคำบางคำ ฉันรู้ว่าเธอก็หวังให้ฉันพูดมันเหมือนเคย
อย่าโกรธที่ฟ้าไม่เป็นดังใจ
แค่กอดสุดท้ายแล้วคงต้องไป (มา กอดกัน)
กอดกันเพื่อลืมเรื่องราว
ที่เราเคยทำให้รักต้องหม่น (เรื่องราวที่ทำให้เราต้องจบ)
โปรดเถอะกอดฉันและย้ำเตือน
ทุกความทรงจำว่ารักกันมากเพียงใด (วันนี้เธอแค่ต้องข้ามมันไป)
เธอเคยบอกกับฉันว่าเธอเป็นคนขี้เบื่อ
แต่ก็อยู่กับฉันทั้งที่เป็นเรื่องที่แปลก
ฉันขอโทษจริง ๆ สุดท้ายเป็นฉันที่เปลี่ยน
แม้เธอบอกว่าพร้อมจะร่วมชีวิตที่เสี่ยงไปด้วยกัน
ฉันคงต้องทำเธอเสียใจ
แต่ไม่มีเลยที่เคยเสียดาย
เวลาที่เราต่างได้เสียไป
ฉันยังคงเก็บมันมาตลอดเวลา
ก่อนที่เธอเอ่ยวาจาฉันมองลงในดวงตาคู่นั้น
ทั้งรอยยิ้มและหยดน้ำตาที่ไหล
มันก็ไม่มีอะไรช่วยรั้ง
คงถึงเวลาต้องบอกลาเธอ
มือฉันเช็ดลงตรงที่ขอบตาเธอ
คงไม่มีฉันคนเดิมให้กลับมาเจอ
มากอดมาเธอ
ครบครับ
ขนสัมภาระลงจากรถ
ลบสถานะที่หน้าสถานี
เช็คสติสัมปชัญญะ
และค่อยเลิกกันด้วยดี
หยดน้ำออกจากตา ฉันทำได้แค่ปลอบใจ
เธอหันกลับมาขอบคุณ ยังน่ารักอย่าบอกใคร
ก่อนน้องจะหลับตาพี่คว้าเธอมากอดไว้
จากนั้นจึงบอกลา เราเลิกกันตลอดไป
ใครบางคนบางครั้งแค่เกิดมาเพื่อจากกัน
และเธอไม่ควรจะรั้งถ้าหากว่าฉันหมดใจ
มันคงเป็นความบังเอิญพาเรามาเพื่อผูกพัน
ที่เราทำได้จริง ๆ คงทำได้แค่จดจำ
และคงไม่โทษตัวเธอที่ทำให้ฉันถอดใจ
จะบอกว่าที่ผ่านมานั้นไอ้ตัวของฉันขอบใจ
คงทำได้เพียงอวยพรให้ตัวเธอนั้นปลอดภัย
ไม่ว่าในอ้อมกอดใคร
กอดกันเพื่อลืมเรื่องราว
ที่เราเคยทำให้รักต้องหม่น (เรื่องราวที่ทำให้เราต้องจบ)
โปรดเถอะกอดฉันและย้ำเตือน
ทุกความทรงจำว่ารักกันมากเพียงใด (วันนี้เธอแค่ต้องข้ามมันไป)
แค่เพียงเธอกอดกันเพื่อลืมเรื่องราว
ที่เราเคยทำให้รักต้องหม่น
แค่เธอกอดฉันและย้ำเตือน
ทุกความทรงจำว่ารักกันมากเพียงใด
และถ้าเธอพร้อมเพียงคลายกอดกัน
แม้เรื่องดี ๆ จะผ่านมามากเท่าไหร่
พรุ่งนี้มันคงไม่มี
เราลองกันแล้วมาทุกวิธี
ฉันคงต้องไป