Οι νέοι θυρωροί σήμερα είναι οι ψυχολόγοι
Υπάρχει ένας τώρα πια σε κάθε πολυκατοικία
Αν δεν υπήρχαν αριθμοί, θα είχαμε πάντοτε την ίδια ηλικία
Κι είναι σίγουρο ότι ακόμα και γι' αυτό θα υπάρχει μία θεωρία
Που με βγάζει πιο χαζό κι απ' όλες τις στατιστικές
Που αναλύουν πόσο διαρκεί ένα φιλί
Και τι θα πάθεις αν κρατήσει πιο πολύ η αγκαλιά σου
Αυτά εν τω μεταξύ για να μπορείς και να ξεχνάς κάπου κάπου
Πως θα 'ρθει κι η σειρά σου να την κάνεις χαλαρά ή μ' ένα γρήγορο αμάξι
Μα φαίνεται πως κάποιος κάνει πλάκα
Μπερδεύει τα χαρτιά κάθε μέρα και κρατάει για το τέλος
Εκείνους που με σκίζουν με τα νύχια
Γιατί κάπου εκεί βαθιά θα 'χω κρύψει κι άλλα τόσα
Θα σου δώσω τη σειρά μου αν σε σπάσω
Είναι όλα τόσο χάλια που αρχίζω να γελάω
Κάθε σημείο και κάθε γωνιά
Χιλιάδες θραύσματα δικά μας
Μια μέρα κάποιοι άγνωστοι θα ζουν σ' αυτό το σπίτι
Κι εγώ θα έχω για κάπου αλλού κλειδιά
Πάω βόλτα, διασταυρώνομαι με αγνώστους
Μα πώς γίνεται όλοι αυτοί να ήταν κάποτε παιδιά
Κοιτάζω τις γραμμές στον ουρανό
Πόσο ακόμα θα φυσάει, πόσα θέματα δε λύθηκαν
Πόσοι χώροι μείνανε κενοί
Στην άλλη άκρη της γραμμής πάντα μια λαίμαργη αγάπη
Μου μπήγει τη βελόνα στην καρδιά
Για εκείνη τη φορά που δε βγήκα στο μπαλκόνι
Ώσπου να 'ρθει η μελλοντική ημερομηνία
Που είχα ζήσει ξανά και ξανά
Σε όλα τα τέλη του Αυγούστου
Στις πιο άθλιες γιορτές
Και όλες τις φορές που είπα
Θέλω να πεθάνω απόψε γιατί
Οπουδήποτε αλλού είναι καλύτερα από εδώ
Οποτεδήποτε πριν είχε κι άλλους δρόμους
Χιλιάδες μάτια και κανένα στόμα
Δε θα φυσάει για πολύ ακόμα
Δε θα φυσάει για πολύ