Terras licet
Et undas obstruat
Et caelum certe patet
Et caelum certe patet
Ibimus illac
Omnia possideat
Non
Possidet aera Minos
Icare, me duce carpe viam!
Caelum certe patet
Caelum certe patet
Non possidet aera Minos
Caelum certe patet
Caelum certe patet
Icare, me duce carpe viam!
Dixit et ignotas animum dimittit
In artes naturamque novat
Nam ponit in ordine
Pennas a minima coeptas
Longam breviore sequenti
Ut clivo crevisse putes
Sic rustica quondam fistula
Disparibus paulatim surgit avenis
Tum lino medias et ceris alligat imas
Atque ita conpositas parvo
Curvamine flectit
Ut veras imitetur aves
Instruit et natum
Medio que ut limite curras
Icare, Icare
Ait
Moneo, ne
Si demissior ibis
Unda gravet pennas
Si celsior, ignis
Adurat inter utrumque vola
Me duce carpe viam!
Dedit oscula nato
Non iterum repetenda
Suo pennisque levatus
Ante volat comitique timet
Et iam Iunonia læva parte Samos
Dextra Lebinthos erat fecundaque melle Calymne
Cum puer audaci
Coepit gaudere volatu
Deseruitque
Ducem cælique cupidine tractus
Altius egit iter
Rapidi vicinia solis
Mollit odoratas
Pennarum vincula, ceras
Tabuerant ceræ
Nudos quatit ille lacertos
Remigioque carens
Non ullas percipit auras
Oraque cærulea patrium
Clamantia nomen
Excipiuntur aqua
Icare
Icare
Ubi es?
Ubi es, Icare?