Namulat ako at ngayo'y nag-iisa Pagkatapos ng ulan Bagamat nakalipas na ang mga sandali Ay nagmumuni kung ako'y nagwagi Pinipilit mang sabihin na ito'y wala sa akin Ngunit bakit hanggang ngayon, nagdurugo pa rin? Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko Kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan Ang pagmamahal at panahon, alay pa rin sa kanya At sa hatinggabi ay nag-iisa na lang At minamasdan ang larawan mo At ngayo'y bumalik nang siya'y kapiling pa Alaala ng buong magdamag Kung sakali mang isipin na ito'y wala sa akin Sana'y dinggin ang tinig kong nag-iisa pa rin Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko Kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan Ang pagmamahal at panahon, alay pa rin... Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko Kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan Ang pagmamahal at panahon, alay pa rin sa kanya