Að lofsyngja manninn Og í sömu andránni; Tæta hann í sundur í ómeðvituðu háði. Að verða á nýjan leik Auðmjúkur Gagnvart honum; Hneigja sig Að beygja sig. Þá reyna að komast Í burtu frá honum – í felulitunum. G sprengja þá hlátursbombina – innhverft Því annars stendur hann þig að verki. Þú veist Þú veist... Að heimskur hlær Að eigin hugsun. Er það kannski hin ófrávíkjanlega leið nútímamannsins?