Το ξέρω πως τα πήρε πια η βροχή τα λόγια που ποτέ δε μου 'χες πει Μα εγώ τα καταλάβαινα Παιδί και μεταλάβαινα του έρωτά σου τ' άχραντα μυστήρια Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει; Σε ποιο αστέρι; Σε ποιον ουρανό; Φοράει της νύχτας το στεφάνι ή βάφει πορφυρό το δειλινό; Της άνοιξης το πρώτο δειλινό... Το ξέρεις πως δε φτάνει πια ο καιρός να σβήσει εκείνο τ' άγριο το φως Τις νύχτες που σε γλύκαινα σαν γυμνασμένη λύκαινα, του έρωτα ζητώντας τα μαρτύρια Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει; Σε ποιο αστέρι; Σε ποιον ουρανό; Φοράει της νύχτας το στεφάνι ή βάφει πορφυρό το δειλινό; Της άνοιξης το πρώτο δειλινό...