Εγώ που μένω στις κεντρικές τις συνοικίες
Με τσιμέντο, όλο χρώματα και πολυκατοικίες
Με πολύχρωμα κασκόλ και φωνές για την ομάδα
Και καρούμπαλα που όλη την μέρα κάνουν περατζάδα
Έχω δίπλα τον Μιζάν απ' το Αφγανιστάν
Όλη την μέρα με τους άλλους κάποιον προσκυνάν
Αν μας πετύχουν στα σκαλιά χαμογελάν
Κι έξω στο δρόμο αν μας βρουν μας χαιρετάν
Κι είναι το παν σαν την κυρία απ' το Σουδάν
Του δεύτερου καθαρίστρια της ΔΕΗ στη βεραντζέρου
Που ένα βράδυ αν δεν με είχε βάλει στο Sedan
Θα με πιάναν κάποιοι μπάτσοι που με κυνηγάν
Είναι ο Κεναν απ' το Ιράν με τον μουγκό Ασάν
Που καθαρίζουν την αυλή μας κάθε Πέμπτη δωρεάν
Είναι στο τρίτο παλαιστής απ' τη Κριμαία
Που είχε χτυπήσει μια φορά ένα φασίστα διανομέα
Η Αννούλα μας στον πρώτο έχει το σύνδρομο Ρετ
Και κάθε απόγευμα διαβάζει γαλλικά με τη Ζανέτ
Ζω σε ένα χώρο πολιτισμικά ανήσυχο
Κι όμως κοιμάται το κορίτσι μου ήσυχο
Το κορίτσι μου κοιμάται ήσυχο τα βράδια
Δε βλέπει σύνορα πληγές σε κάθε χώρα
Μπορεί να ήρθαμε με διαφορετικά καράβια
Αλλά βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα τώρα
Το κορίτσι μου κοιμάται ήσυχο πάντα
Κι ας ουρλιάζει έξω στο δρόμο η σειρήνα
Μπορεί να ζουμε σε ένα δεύτερο '40
Μα τώρα βάλτο δυνατά, Εδώ Αθήνα
Εγώ που μένω σε ένα υπόγειο δυάρι
Έχω απέναντι απ' το Μπαγκλαντές ένα ζευγάρι
Κάθε φορά που κάποιος μπαίνει εκείνοι βγαίνουν
Άλλοι λένε πως φοβούνται μα εγώ λέω πως κάποιον περιμένουν
Ο Κωστής από τον 4ο οδοκαθαριστής
Αγωνιστής, υβριστής και κρυφοκουμμουνιστής
Αν τον πετύχεις στα σκαλιά να εξαφανιστείς
Να ακρωτηριαστείς, να αποκεφαλιστείς
Τέλος εγώ ο ληστής, αφορισμένος και νυχτόβιος
Πρώην αλχημιστής, πολεμιστής και φυλακόβιος
Γνωστός σεσημασμένος του ορκωτού νταβατζιλίκια
Απροσάρμοστος, με κάνα δυο τατού, μανίκια
Συνεπής στα νοίκια σε σημείο που δεν παλεύεται
Και η διαχειρίστρια δεν φοβάται αλλά με σέβεται
Στις γενικές τις συνέλευσεις κάνω τα δικά μου
Και όλοι τους με φωνάζουνε με το όνομα μου
Σε αυτήν εδώ λοιπόν τη μικρή μας τη γωνία
Δεν θα βρεις ούτε μια πόρτα με κλειδωνιά
Ζουν σε ένα χώρο πολιτισμικά φιλήσυχο
Και έτσι κοιμάται το κορίτσι μου ήσυχο
Το κορίτσι μου κοιμάται ήσυχο τα βράδια
Δε βλέπει σύνορα πληγές σε κάθε χώρα
Μπορεί να ήρθαμε με διαφορετικά καράβια
Αλλά βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα τώρα
Το κορίτσι μου κοιμάται ήσυχο πάντα
Κι ας ουρλιάζει έξω στο δρόμο η σειρήνα
Μπορεί να ζουμε σε ένα δεύτερο '40
Μα τώρα βάλτο δυνατά, Εδώ Αθήνα