Μείναμε ξεκρέμαστοι στο δρόμο
Κι ο πιο μικρός άρχισε να γερνάει
Μου πες θα φύγω και με χτύπησες στον ώμο
Ωστόσο ο χρόνος κοντά μας σε ξερνάει
Μικρή η καβάτζα μας υγρή, μπαίνει κι αέρας
Δίπλα τσακώνονται δυο-τρεις για το βαμβάκι
Βρήκα στις φλέβες μου μια θέση για το τέρας
Βρήκες το λόγο που κοιμάσαι στο παγκάκι
Η άκρη έσκασε νωρίς από κοντά του
Πάνε δυο χρόνια που μετράμε όλο ψιλά
Πόσο κοστίζει το ταξίδι του θανάτου;
Πόσο κοστίζει, τι ρωτάς; Πάρα πολλά
Κάτσαμε δίπλα και χαθήκαμε στο γκρίζο
Ώρες αμίλητοι, πονάς; Θα σου περάσει
Κάποτε σ' ήξερα τώρα δε σε γνωρίζω
Κι εγώ ποιος είμαι; Πού είναι το τάσι;
Κάτσαμε δίπλα και χαθήκαμε στο γκρίζο
Ώρες αμίλητοι, πονάς; Θα σου περάσει
Κάποτε σ' ήξερα τώρα δε σε γνωρίζω
Κι εγώ ποιος είμαι; Πού είναι το τάσι;
Γεμίσαμε τα χέρια μας σημάδια
Κι απ' τη ζωή όλο και ξεμακραίνουμε
Όχι δεν είναι μεγαλύτερα τα βράδια
Συγνώμη που το λέω αλλά πεθαίνουμε
Βάλε μπουφάν κάνει κρύο, χαμογέλα
Πάρε τηλέφωνο τη μάνα σου να πεις δυο λόγια
Όσο θα τρέχει στο σεντόνι η καραμέλα
Τόσο εκείνη θα σου φτιάχνει μοιρολόγια
Σταυροκοπιέσαι στους θεούς, τούς κάνεις προσφορές
Κάποιοι περνάνε σε κοιτάζουν και λυπούνται
Μα πριν ουρλιάξει η σειρήνα τρεις φορές
Θα σ' έχουν ήδη αρνηθεί και θα κοιμούνται
Για κοίτα με καλά, τι σου θυμίζω;
Πονάει το σώμα μου, νιώθω πως θα σπάσει
Κάποτε σ' ήθελα μα τώρα δε σ' αγγίζω
Ούτε κι εσύ, πού είναι το τάσι;
Για κοίτα με καλά, τι σου θυμίζω;
Πονάει το σώμα μου, νιώθω πως θα σπάσει
Κάποτε σ' ήθελα μα τώρα δε σ' αγγίζω
Ούτε κι εσύ, πού είναι το τάσι;