Ναι...
Πάλι πίσω στα μέρη μας
μια βαλίτσα με πράγματα φύγαμε
τα όνειρα μας στη πλάτη
και όλα αυτά που δεν είπαμε απωθημένα θα μείνουνε
Το κρεβάτι μου ξέστρωτο
τελευταίο φιλί, σε μια άλλη ζωή θα τα πούμε
τότε που θα τον αγαπάς θα 'ναι πιο εύκολο
Γύρισα δυο φορές το κλειδί μου
κλείδωσα φευγαλαία τη πόρτα
τα τραγούδια μου όλα στη μέση
μαζί με τα καλύτερα μου τα χρόνια
Μεσημέριασε
και όσες φορές κι αν γύρισα απ'το ρολόι τους δείκτες
μόνο που την ίδια ώρα ξανάζησα
μα ποτέ μου τις ίδιες τις νύκτες
Σήκωσα τότε μια πέτρα
και με δάκρυα την έβαψα μαύρη
πήρα φόρα την πέταξα πίσω
όποιος με αγάπησε θα καταλάβει
Και εσύ τότε βαθεία γελασμένος
μου 'πες "φεύγεις ξανά ηττημένος"
σου 'πα "θα 'ρθω ένα βράδυ να δεις τα λιοντάρια
τι ξήγες κρατάν για το τέλος"
Πέρασα πρώτα τη θάλασσα
μετά σκοτάδι στη σήραγγα
παραμίλαγα καθώς στα δέντρα ανθισμένα
έξω απ'των παραθύρων μου κοίταγα
Με περίμενες τότε στη γέφυρα
και με ρώτησες τι έφέρα
σου είπα, ύδωρ και γη, τότε ηρέμησες
και για πάντα την γέφυρα γκρέμισες
Σα δολοφόνος στο τόπο του εγκλήματος γύρισα
και όσα μίσησα
ήταν όλα εκεί με περίμεναν σαν να μη πέρασε καν μία νύχτα
οι δικοί μου πιο δίπλα με μαύρες κουκούλες με δείχνανε
εγώ φώναζα
και αναμάρτητοι ρίχνανε πέτρες στο ντούκου
αν ακούσουν το τι έχω να πω
Σα δολοφόνος στο τόπο του εγκλήματος γύρισα
και όσα μίσησα
ήταν όλα εκεί με περίμεναν σαν να μη πέρασε καν μία νύχτα
οι δικοί μου πιο δίπλα με μαύρες κουκούλες με δείχνανε
εγώ φώναζα
και αναμάρτητοι ρίχνανε πέτρες στο ντούκου
αν ακούσουν το τι έχω να πω
Είπα ύδωρ και γη
και εσύ νόμιζες πως παραδόθηκα
πριν ξεσπάσει η καταιγίδα
σιγή στα βουνά που ανδρώθηκα
Ένα ξύλινο άλογο
το κουφάρι του πάλι γεμίζω με σκέψεις
επικίνδυνες
και για δώρο
στο φέρνουν μέσα στο κάστρο σου είλωτες
Πόσο εύκολα πείθεσαι?
πόσο εύκολα μέσα στην παγίδα βυθίζεσαι?
νόμιζες πως θα κέρδιζεις μόνο με το να επιτίθεσαι?
Σε κοιτάζω πίσω απ'τους λόφους
να γλεντάς με τους λάθους ανθρώπους
κάθε νίκη σου
ενώ φύτεψα του τέλους την αρχή μέσα στο σπίτι σου
Με θυμάμαι να πιάνω τις πέτρες
και με μίσος να τις στέλνω πίσω
τώρα πια τις μαζεύω
γιατί μ'εκείνες τη γέφυρα θέλω να χτίσω
Και περνάω τη σήραγγα πάλι
και μαζί σου διασχίζω τη θάλασσα
και τα χρόνια που χάλασα γίναν η αφορμή
δίπλα μου να σε κρατήσω
Και δεν νοιάζομαι πίσω από 'κείνες
τις μαύρες κουκούλες ποιοι κρύβονται
και τα δάχτυλα αυτά που με δείχνανε
τα έχω σπάσει σε χίλλια κομμάτια
Ξεκλειδώνω αγχωμένος τη πόρτα που κλείδωσα
στο δωμάτιο που τότε σε φίλησα
το κρεβάτι μου ξέστρωτο
να αγαπάς τελικά είναι πιο εύκολο, ε?
Σα δολοφόνος στο τόπο του εγκλήματος γύρισα
και όσα μίσησα
ήταν όλα εκεί με περίμεναν σαν να μη πέρασε καν μία νύχτα
οι δικοί μου πιο δίπλα με μαύρες κουκούλες με δείχνανε
εγώ φώναζα
και αναμάρτητοι ρίχνανε πέτρες στο ντούκου
αν ακούσουν το τι έχω να πω
Σα δολοφόνος στο τόπο του εγκλήματος γύρισα
και όσα μίσησα
ήταν όλα εκεί με περίμεναν σαν να μη πέρασε καν μία νύχτα
οι δικοί μου πιο δίπλα με μαύρες κουκούλες με δείχνανε
εγώ φώναζα
και αναμάρτητοι ρίχνανε πέτρες στο ντούκου
αν ακούσουν το τι έχω να πω