Η Σοφία η δικιά μου δε συμμαζεύεται Μία τσούλα είναι του δρόμου που τρελαίνεται Απ' τη μία παίρνει εμένα και συνεπαίρνεται Απ' την άλλη σπρώχνει εμένα κι από άλλον σπρώχνεται Η Σοφία η δικιά μου ζει με αποβράσματα Πόσο θέλει να ξεφύγει και την πιάνουν κλάματα Δεν εσπούδασε αρτίστα μα τα ψέματα Ξεχειλίζουνε οι τσέπες της με κέρματα You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve Everybody loves you Η Σοφία η δικιά μου σαν γκαρσόνα φέρνεται Που σερβίρει τους πελάτες δίχως να τους δένεται Και στον ένανε να λέει πως τον άλλον σκέφτεται Κι όταν όλους τους τυλίξει φεύγει κι έρχεται Η Σοφία η δικιά μου ζει με αποβράσματα Κι απ' το Amsterdam μου στέλνει κρύα χαιρετίσματα Πως παντρεύεται μου λέει κάποιον που αγάπησε Κι ό,τι είχαμε οι δυο μας μια για πάντα τσάκισε Η Σοφία η δικιά μου φέγγει ξημερώματα Πάλι τσίμπησε νωρίς μπαγιάτικα δολώματα Κι όταν όλοι την χλευάζουν τότε μ' ονειρεύεται Σαν διαρρήκτης που ένα μπάτσο ερωτεύεται You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve... Everybody loves you You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve Everybody loves you You get in lo-ve... You get in lo-ve Everybody loves you