Yazdım birkaç satır ama sonrasında sildim Belki içmeliyim birkaç kadeh daha viski Hüznü yendi nefret kalbimi kemirir Frxzbie Delirmenin eşiği bu zor ayakta kalmak Yol parlak fakat kavgam bitmez kendimle "Nolcak?" diye sorma bana ayyaş gibi Kaçmak için bu gece de yalnız sarhoş ol'cam Kaygılardan yazmak için bulamıyo'm fırsat Hayaletlerle dostum, koptum iyice toplumdan Neden korktun? İnsancıl daha insandan Ve görüş puslu, silerim tek bir hatanda Astım eski beni o apartman boşluğunda Burada saçma sapan harcanıyor ömrüm Tutunmak için sebep arıyorum her gün Yukardan baktığımda hiç hoş değil gördüğüm Nasıl bir kördüğüm, her gün yeniden öldüğüm İlüzyon her şey, inanamazdım Küçük bir çocukken bile hep tatsız Bir duruşum var, ve de tutarsız Yalanlar içine tıkılı kaldım Beynimi kemirdi duvarlar konuştu Kurtuldum derken hep en başa sardım Ama bu nefret beni büyüttü Belki de gülsem başaramazdım Tamamen kafamın içinde bu Gecenin körü ve görüntü flu Sürekli tepemde kara bulutlar İçimde daha da kötü bi' ruh Denedin ama bi' önemi yok Dilersen en iyi planı kur Bu güneş odama giremiyor Canımı sıkanın sonu meçhul Çocuklar kayıplardı Ve onlar ayıplarlar İçimde kayıplar var Bir ses ver hayattaysan Ve onlar hayli üzgün Düşerler ayaktaysam Her şeye karşı güldüm Güçlüyüm hatırlarsan