Señora da saia leda
E do refaixo garzón,
U-las gaitas cantoras
De bailar arroutador.
Señora percorredora
Dos camiños da nación,
U-las harpas bringuelas
Coma paxaros de amor.
Señora desvergoñada
Digna de todo louvor,
U-los reis e cabaleiros
Que andaban ao teu redor.
María Balteira,
Señora do sol,
U-los van os tempos
De arelas de amor.
María Balteira,
Señora do sol.
Os camiños dos xograres
Xa son camiños de dor,
E non resoan nas feiras
A túa leda canción.
Xa non se escoitan na terra
As coplas do teu louvor,
E os amenceres son tristes,
E harpas non hai no solpor.
A pedra fría te cobre
No último sono traidor,
E tal vez sobre ti medra
Malva de tristeira cor.
U-los van os tempos
U-los días son
Dos pinchacarneiros
Nos prados en flor.
Maria Balteira,
Señora do sol.
Os teus amigos son cinza
E o teu sorrir é remol,
Os teus camiños cegaron
E os teus amores son po.
Máis a túa lingua de carne
Pervive na nosa voz,
E algún día escoitaremos
O cantar do reiseñor.
Paxaro que canta á noite
Antes que saia o albor
Cantigas de tempo novo
Pra unha Compostela en flor.
María Balteira,
Señora do amor,
Han chegar os tempos
Do abrente do sol.
Maria Balteira,
Señora do amor.