Ik was degene die zei: "Zal nooit verliefd worden"
Ze greep me als de Duivel bradda, want ik viel voor d'r
Misschien had ik het wel verdient, hoor me
Jaouad zei me: "Laat haar gaan!" maar ik wou niets horen
Tot de dag dat ze m'n hart brak
Kon niet eens eten of slapen bro, ik was f*cked up
Ik was gestopt met het bidden
Elke dag weer aan de fles, ik was verdoofd en verbitterd
Maar waarom kon je het niet laten dan?
Je stak me in m'n hart terwijl ik al beschadigd was
Weinig te bieden, vandaar dat ik m'n hart gaf
Waarom gaf je mij geluk als je het achteraf weer afpakt?
En dat je alles voor me overhad
Geloofde nooit je woorden, kreeg gelijk toen alles over was
Maar misschien moest het wel zo zijn
Geef geen fok meer om een chick, moet weer als vroeger op m'n do zijn
Vergeef me als ik je soms pijn deed
Je zei: "Vergeet me..." weet je wat dat met mij deed?
En nu blijf ik het in m'n hoofd voelen
Blijf rammen op de muren tot m'n knokkels rood bloeden
De mooiste lach kan gelogen zijn
En de sterkste banden kunnen morgen over zijn
En wat je geeft dat zal je krijgen
Maar ik gaf haar m'n hart dus waarom liet ze me lijden a bradda?
Ik snak naar adem als ik aan je denk
Maar fuck die shit omdat je kijkt naar wat een ander zegt
Niet iedereen is voor geluk gemaakt
En proef je wat geluk wordt het uiteindelijk toch weer stuk gemaakt
Je liet me verder verdwalen
Ik trok mezelf naar je toe, tot de lessen zich weer herhaalde
Ik zei het al: "Dit zal niet lang blijven"
Nooit op dit soort tracks maar moest dit wel van me afschrijven