Það voru hjón á Vestfjörðum Sem hétu Þorvaldur og Lína Áttu fyrir skuldunum Og allt var í þessu fína Valdi hann var skafari Lína vann í pökkuninni Svo fengu bæði nóg af því Vildu' í burtu af mölinni Ekki samt í sveitina Nei, þau fluttu beint á bikið Nú er Lína í Hraunbænum Og fílar sig sko ekki mikið Landsímalína með símreikningana sína Landsímalína Hringir vestur oft á dag Hún saknar fjallanna og kallanna við hjallana sem voru alltaf að skjalla' hana Fuglanna og bátanna, vinkvennanna og allra tíu dropanna Mannfjöldinn og menningin, bíóin og bíngóin Hagkaupin og félagsmálastofnunin Megna ekki að kæta' hana Landsímalína með símreikningana sína Landsímalína Hringir vestur oft á dag Húsmóðir í Hraunbænum Sól í heiði, liðin Góa Stendur hljóð á svölunum Og skimar út á Faxaflóa Svo grípur hún um símtólið Númerið byrjar á níu Hringir í kaupfélagið Og biður um Ólafíu Landsímalína með símreikningana sína Landsímalína Landsímalína með símreikningana sína Landsímalína Lína!