Atli sendi ár til Gunnars Kunnan segg að ríða, Knéfröðr var sá heitinn; Að görðum kom hann Gjúka Ok að Gunnars höllu, Bekkjum aringreypum Ok að bjóri svásum Drukku þar dróttmegir En dyljendr þögðu— Vín ívalhöllu, Reiði sáz þeir Húna; Kallaði þá Knéfröðr Kaldri röddu, Seggr inn suðræni Sat hann ábekk hám Atli mik hingað sendi Ríða örindi, Mar inum mélgreypa, Myrkvið inn ókunna Að biðja yðr, Gunnarr, Að ið ábekk kæmið Með hjálmum aringreypum Að sækja heim Atla Skjöldu kneguð þar velja Ok skafna aska, Hjálma gullroðna Ok Húna mengi, Silfrgyllt söðulklæði, Serki valrauða, Dafar, darraða, Drösla mélgreypa Völl léz ykkr ok myndu gefa Víðrar Gnitaheiðar Af geiri gjallanda Ok af gylltum stöfnum, Stórar meiðmar Ok staði Danpar, Hrís það ið mæra Er meðr Myrkvið kalla