شب و روز می گذره پشت میز کارم
از مهمونی و کلا شلوغی بیزارم
اینطور بودم نه که اینجا شده باشم
جونمم میدم واسه اون که منو کنه باور
درگیر ایده هامم، کلام، ساز باهم
آسمون بی ستاره است، من خودم آفتابم
محکم استوارم، هنوز ایستادم، در حال تطبیق ساز با اشعارم
یه صدای آشنا توی این شهر
یه آرتیست مستقل این حرفه ام
وقتی تنهایی، وقتی بی تابی
اینو بدون من به یادتم، تنها نیستی
شب و روز میگذره پشت میز کارم
این حس مسئولیت و با خودم دارم
که باید بنویسم تا اون روزی که قلم هست
که باید بجنگم تا وقتی کفن شم
که باید کوه باشم، سخت باشم، سنگ باشم
اگر چه ضعف دارم، درد دارم، زخم دارم
باید ایثار کنم، اجبار کنم که کار کنم
باید این بار خودمو به دنیا اثبات کنم
یه صدای آشنا توی این شهر
یه آرتیست مستقل این حرفه ام
وقتی تنهایی وقتی بی تابی
اینو بدون من به یادتم تنها نیستی
شب و روز می گذره پشت میز کارم
اژدهای درونم گشنه میشه بازم
که بنویسم و بخونم، تم کارو دارم
با ذهن باز و سازم یه کار نو بسازم
که وقتی گوش کنی، ببینی روزاتو توش
که وقتی تموم شد، بدی باز دوباره گوش
یکی به فکرت اینور دنیا هست
که ساز و استدیو رفیق روزاشن
یه صدای آشنا توی این شهر
یه آرتیست مستقل این حرفه ام
وقتی تنهایی، وقتی بی تابی
اینو بدون من به یادتم، تنها نیستی