Mój ojciec był skromnym ślusarzem
Co w nagłym przypływie nieznośnej... Melancholii
Zamykał się w swoim warsztacie
I cały ten smutek przelewał w dźwięk swej harmonii
Jeszcze raz pozwól mi
Usłyszeć pieśń tamtych dni
Najczulszych strun
Muzyka ta
W sercu mym
Niech słodko gra
Sąsiada spod szóstki szlag trafiał
Gdy córki narzeczony bez przerwy pod oknem wystawał
I grał na saksofonie
I choć sąsiad z natury człowiekiem niespotykanie był spokojnym
W szlafroku wychodził na balkon
I z całej siły dął w waltornię
Jeszcze raz pozwól mi
Usłyszeć pieśń tamtych dni (usłyszeć pieśń tamtych dni)
Najczulszych strun
Muzyka ta (najczulszych strun, muzyka ta)
W sercu mym
Niech słodko gra (niech słodko gra)
Wieczorem, gdy już cichnął gwar
Na cały blok jakiś spływał czar
Wszyscy wsłuchani w sonatę księżycową
Lecz mogło zdarzyć się że ktoś
Fałszywy z siebie wydał głos
I na bębnach swe solo grał dzielnicowy
Jeszcze raz pozwól mi (jeszcze raz pozwól mi)
Usłyszeć pieśń tamtych dni (usłyszeć pieśń tamtych dni)
Najczulszych strun
Muzyka ta (najczulszych strun, muzyka ta)
W sercu mym
Niech słodko gra (niech słodko gra)
Jeszcze raz (jeszcze raz)
Pozwól mi (pozwól mi)
Usłyszeć pieśń orkiestry tamtych dni (tamtych dni)
Najczulszych strun
Muzyka ta (najczulszych strun, muzyka ta)
W sercu mym
Niech słodko gra (niech słodko gra)
I choć nigdy nie było tu mowy o żadnym dyrygencie
Każdy grał najlepiej jak umiał na swym instrumencie
Jeszcze raz pozwól mi (jeszcze raz pozwól mi)
Usłyszeć pieśń tamtych dni (usłyszeć pieśń tamtych dni)
Najczulszych strun
Muzyka ta (najczulszych strun, muzyka ta)
W sercu mym
Niech słodko gra (niech słodko gra)
Niech słodko gra, jeszcze raz!