Då eg vart far og stor gav eg sonen min all tid Eg ofra diktarambisjon for papparolla mi Alltid vore kresen ville guten skulle sjå Kunstens indre vesen, eg la vekt på Olav H Eg braut slekters gang, istaden for kald og hard Skulle han bi mjuk og varm og reise dit som vinden bar Istaden for innestengt skulle han bi lett og fri Leiken og uanstrengt og bi den han ville bi No sit eg unaturleg blid og smile alt eg kan Ingenting eg prøvde å si nådde inn og fram Alt er so klart for meg; det er kje spor hjå sonen min Ell hjå ho han leve med ette sjelepoesien Ubrukt liv Eg gav upp eigne dikt og satsa alt på veslegut Skulle ha brukt tid på mitt og fått mi eigen bok ut Hunden strekkji seg mot nymånen i kveld No veit eg at det er berre gamlemånen lell