من هنوز زندم تو این لجن تلخ صدامو میشنوی یا نه ؟
عادت کردم باید بگذرم از این مرداب
بلاخره از این راه پر از عقرب باید رد شم من
با این که پاهام خسته اس نفس کم دارم هر دم و بازدم صحنه هارو عوض کرد
بازم این پرته ها برام تکراری ان انگار
زندم به رقم اجبار اثبات شده بهم چند بارم
اینا صد نمیشن هیچ وقت من رد نمیشم با نیش خند
چشمامو بستم آخه تموم خودمو دیدم
این کلماتو بریز دور امون منو بریدن
من خندیدم بهشون اما معلومه غمو مریدن
نمیکنن برن این رنگا یه بار عوض بشن
دورمو گرفتن نمیرسه گاهی نفس به من
ناهانجارم اما مشرفم به آئین فصل سرد
من نمیدونستم کی ام فهمیدم آیینه هم شکست
ناراضی نیستم همینی ام که هستم
همینه زندگیم اصلا ارضام میکنه با هر درد
آماده ی جنگم بی زره جامه کندم
بد جوری ام طالبم که بکشم جام سم سر
ترس بگیره به پرم میبینه میشه پر پر
انقد مینویسم هیکلم بمیره زیر هر خط
هرج و مرج مغذو معرکه میگیریم هر شب
هم بی نظمی نظمم هم بی نظمی رو نظمم
من هنوز زندم این قاعده پایانی نه
کل روزامو خطا دادم اما تاوانی نه
معراج من زیر پامه یعنی بالا نی نه
میگن دیوونه اس اون آزادی که دم از آزادی زد
من روان پریش رد بی انسجام شخصیت
مگه نه همین که هر ًانیه احوال عوض میشن
به ضعم تو یه حرف مفت
اما پایبند اصالت نه جو لای جمعیت
من هنوز زندم این مرده ها اسیرن
هرچقد خاک بریزی روشون بیشتر میمیرن
زار میزنن اما نیش خند میبینن
من میخواستم لال شم زبونم پیش دستی میکرد
کیستم چی میگم ؟ این
تنها سوال من که اگه جوابی ندم بهش شدم دباره رد از
امتحان اول تا آخر سادس جواب میدم اون چیزی ام که باید باشم
تو ذهن من حرومه هر شباهتی که یه
عمر مرتدم از عرف چرت آلتی چرک
این
همون گذشته ی گوشه گیر ته کلاسه
که فقط انشا نوشت تو جمله آفرین گرفت
همیشه آزاد بود موضوع همیشه سر مشقم
چیزی بود که میدیدم میخورد همیشه دستم خط
من اعتقادم واقعی ترین دروغه واسه اون که عقیده داره به غریزه هر شب کندن
من هنوز زندم و درگیر علتش و زنده بودنم یه کنه که چسبیده به تنت
منو تو کلی حرف نزده با هم داریم تو
این سفر که مقصدش حال حاضره قبل رفتنه
من هنوز زندم با کلی کار نکرده
کلی دست نویس که هنوزم رو برگه نرفته
کلی حرف نگفته کلی گله ی نهفته
مرگ من روزیه که این زبون دیگه نچرخه