وقتی نمیگه کسی از حقیقتش
اشتباهو اشتباه میگیره با طبیعتش
فارق از نژاد و خانواده و منیّتِش
نبودِ هویت سالها میکنه اذیتش
این وسط خالیه، جای تعریفی از اهالی این ناحیه
وقتی به نتیجه برسی خواب کافیه
ناجیِ به حقِ این بی هویتی بیداریه
که باخت اولین پذیرش غم یه بازیه
و نقطه ی محرک سکون، لب راویه
من میپذیرمش بی گذشت یه ثانیه
چون حتی بعد مرگ منم این آسمون آبیه
حق با تو نبست، ما از نوادگان خورشید و شیر
مبتلا به تبِ بیماریِ مسری امید و دیده ای
که جا مونده رو تنِ لختی و سیر تا پیازِ سیاستای تخمی رو دید
همیشه بعدِ خشکسالی گل میکنیم
اسیر جنگ میشیم و نوید صلحی رو جیغ
عادتیم و کارگر همزادِ مورفین و بیل
مات وقتی از ظلم شدیم رخ گیر و کیش
وقتی نمیگه کسی از حقیقتش
اشتباهو اشتباه میگیره با طبیعتش
فارق از نژاد و خانواده و منیّتِش
نبودِ هویت سالها میکنه اذیتش
هویت امروز، تاوانِ اشتباه
فرارِ از مرزهای نخبه حزب کاه
مستیِ بی حدِ مسئول از شُرب اسکناس و
دستگیری امثال ما به جرم اطلاع
تخریب و جنایت
اصلاحش،اصطلاح
اما عوام و سکوت و به پایِ مرده التماس
موج بی هدف اگه مجری تو تنگِ ادعاس
نبودِ اتحاده، په تف به اعتقاد
روشنِ حقیقت گنده مثل ما
مریضی بی ارادگی و سُند بین پا
زیر زبونش جوون میریزه قرص انتها
زیر آرواره قدرت یه لقمه اجتماع
هویت باتوم کوبیده رو شعار
هویت گلوله فرو رفته تو سوال
هویت مرثیه از مصیبت دلار
هویت لگد ماله زیر سم منبر قمار
هویت چشمایی که می غره با عطش
قاضی دست قوانینو میبره با غضب
شاعر تو بند حبس جا میوفته تا ابد
زیر شکنجه ،امیده که جون میده تا جسد
هویت سرکوب اعتراض مادرم
هویت ناموس پهلو کبوده با لگد
رو زمین آگاهی پای جوونه ها قلم
از آسمون توحش طناب و چوبه ها و مرگ
هویت تموم این عبادتا دروغه
هویت دم در سفارتا شلوغه
وقتی که لخت میشه افکارمون از اراده
هویت تجاوز ظلم بعد از بلوغه
هویت خانواده های شرمنده ان
هویت مقام های از همیشه درنده تر
به چقد نگاهی رسیدیم از جنگ جهل
طوری که آقازاده میپیچه از مملکت