فقط کافیه بخوای
من حرف دلمو میگم
اصن کنارش تو یه قافیه بزار
مهم نی کافیه بخوای
هر از گاه میره به گا لحظه بیخیال تو تا میشه بتاز
پخته بیرون شو از خامی نقاب
دلتو لو میده چشات
بگو آزادیم باقی عمر زنده باشیم اگه ناجی صلح
جهان تو مشتمون جا میشه تا میشه تابش تو دالون تاریک عرف
بگو وا میشه قفل مقصدمون یکیه بگو تو این قطاری که میره تا میشه تند
اینجا ثانیه کنده، ثانیه کند
بگو میشه یه قاب گرفت از این همه دیده خواب
بگو بیداری با سینه چاک و بابتش به کسی نمیدی حساب
بگو از هوس میوه کال
اشک یه دیده باز
بگو یه دونه ای که تا جونه خشکی خاکشو میده به آب
قشنگه ناگزیر اینکه صد رنگه طاق و بیش و کم
لبخندمونو کی دیدو لبخندش مارو زیر و بم
بَه زیبایی زیاده کل جاده خاطره شد
امروز اینجاییم پیاده زنده اما عازم موت
خوش به حال اونکه به بالش پا میده
اوج تابیده جون ببخشه
تا به نورش وا میشه گل
ای جاری خب
خالی که شد پر میشه از کابینه شکر
اینجا صحنه منتظر درخششه
به پول و نفس نه به ارزشه
ولی میرسیم آخرش هرجا بخوایم
حتی سینه خیز اگه پا شکسته شه
که منم که تویی ، ماییم و آنها!
به نظرت چی میده به عرصه شکل؟
آدمی اگه به آدمی باشه خدارو داره نباس بترسه که
همین بود اگه تموم شه این غصه
خودت باش که پیدا نمیشه مثلت
از این دور برات آرزوی خوب دارم!
پ نریز دور اگه حسی گرفت تو دلت شکل
همین بود اگه تموم شه این غصه
خودت باش که پیدا نمیشه مثلت
از این دور برات آرزوی خوب دارم!
پ نریز دور اگه حسی گرفت تو دلت شکل
ما مثل همیم
زنده ایم یعنی باس پا بده
حامل وحی ، عاشق زمین
لایق قایق عایق به معنی
شاهد و ناظر واقعه یعنی
اینجا جز وجود خالق من نیست
اگه تو تاریکی تاره یا کم دید
واسه ما واضح واضح تصویر
یه مهلتِ بازم گرم دم اوستا
که هستی شده سهم هستمون
ما کجا میشدیم عاشق و محو اون
یا کجا خورشیدی بود بشه تنمون داغ
کجا نتی میرسید به سمعمون
حال بیاد نشه میوه سرمون کال
کجا منظره ای می دیدیم که بگیم
رخ زیبایی به وجه اونجاست
کجا وجدامون حس میشد بسازیم عشق
ضد این نفس پوشال
کجا می نوشتیم شعر
کجا خانواده ای میکرد وصلمون با
خودمون بگو این همه غمو چرارو بدیم کجای وقتمون جا
هی ، هی (بدیم کجای وقتمون جا)
هر کی شد با حال بدمون شاد
شوقمون گرفت و غممون داد
باز آرزوم بود بدم به جمعمون حال و
خوردم چه بغضا بشه لبشون شاد
می ارزید گره اخمشون وا می شد
باقیشو دیدی تو جمعتون داش
حالا مهم نی از کجا بستی چمدون
ولی کجا میشه این چمدون باز
من که تو همین ثانیه
همین لحظه همین دم که باقیه
زیر همین گنبد که آبیه
جاری تا این زندگی جاریه
روحی که زاده نور و تنم عاریه
تا مجالی به کردن کاریه
هدف رویا ، امیدواریه
هر چی دارم باس بریزم رو داریه
کافیه بخوای
من که باز خودمم حامی صدام
قد یه لحظه ، قد یه نفس
قد یه هوس که پا میده به راه
آه فقط کافیه بخوای
جوونه تو سنگ وامیشه شکاف
میتابه تو دل تاریک حصار
نور رهایی ، تو کافیه بخوای
همین بود اگه تموم شه این غصه
خودت باش که پیدا نمیشه مثلت
از این دور برات آرزوی خوب دارم!
پ نریز دور اگه حسی گرفت تو دلت شکل
همین بود اگه تموم شه این غصه
خودت باش که پیدا نمیشه مثلت
از این دور برات آرزوی خوب دارم!
پ نریز دور اگه حسی گرفت تو دلت شکل
رد میشه میره این روزا
گیر نکن تو پیچ میدون گاه
احساس تو هیزمش نابه
بگو چی تو این سینه میسوخت ها؟!
دیونه باش عاقلا خنگن
قانون فقط کیسه میدوختا
میمونه با عاشقا عشق از
احساسی که میشه میزون باز
آغاز لحظه بد
بیداری از خواب این چرخه چپ
شاید نفهمی منو با منطق کج
منم عادت ندارم طفره برم
مینویسه قلم با چرخش دست
این جلوه های ویژه بی پرده سبزو
فرمون افتاد دست دلم
دیدم هر صحنه ای صحنه من شد
خوشبختی یه تصمیم
تو این لحضه های بی معنی که
جهان منتظرت ترسیم فکرته
بهت نشون بده تأثیرشو
باش اون قلبی که نترسیده
دیوونه ای که درس میده به فهمیده ها
این رنگا عوض میشه مثل حس چشما لحظه تحویل سال
تعلل نکن لازم نیست دوباره فکر کنی که میشه حاصل چی
هیشکی به آینده واقف نیست
فقط کافیه عاشق شی
آسون نمیشه زندگی تو باس قوی تر باشی و لایق
هیچکس جز خدا کنارت نیست
گاهی وقتا من میترسیدم از سایه ام حتی بی تردید
جنگیدم و گفتم حرف قلبمو واسه اونکه منو میفهمید
زندگی رو انتخاب کردم درست وقتی که مرگ برام می صرفید
یادت نره حتی یه لبخند ریز واسه بعضیا نیست بی تردید
همین بود اگه تموم شه این غصه
خودت باش که پیدا نمیشه مثلت
از این دور برات آرزوی خوب دارم!
پ نریز دور اگه حسی گرفت تو دلت شکل
همین بود اگه تموم شه این غصه
خودت باش که پیدا نمیشه مثلت
از این دور برات آرزوی خوب دارم!
پ نریز دور اگه حسی گرفت تو دلت شکل
بیا زندگی کنیم
بیا برای یه بارم که شده زندگی کنیم برای این که زنده ایم
فارق از هویت فارق از فردیت فارق از شماره هایی که رومونه...
منم که شهره ی شهرم به عشق ورزید
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن