Maðurin og lívið sita og deila eina øl Samdir játta teir allar sínar illgerðir Maðurin stólar ikki reiðiliga lívinum Og lívið heldur, at maðurin fer at gera av við seg Maðurin og lívið Maðurin fortelur, hvussu hann beindi fyri familjuni Og Lívið hyggur, sum um tað ikki trýr honum Og heldur, at hann lýgur Maðurin og lívið, teir eru bumsarnir á heimsins trom Teir, sum royna at flenna Eðan teir ganga við kroniskari gron Maðurin og lívið Giraffurin er maðurin við tí langa hálsinum Strussurin er maðurin við høvdinum undir sandinum Lívið leggur til merkis, at maðurin tykist ópálítiligur Leggur høvdið á blot, og varnast hvussu heitt, tað er Maðurin hyggur upp á lívið og sær, hvussu sveittin heglar av Hugsar við sær sjálvum, at nú er tað úti við mær Maðurin og livið Tekur gaffilin upp frá borðinum og ripar hann inn í síðuna Hvøkkur leyp á meg, og tað var tí, eg gjørdi tað Heldur tú enn eg! Maðurin og lívið eru paradan til heimsins enda Teir eru tann seina tíðin, sum bíðar til okkurt fer at henda Maðurin og lívið Giraffurin er maðurin við tí langa hálsinum Strussurin er maðurin við høvdinum undir sandinum