Bilirsin beni ne zaman canım yansa Kaçarım bu dünyadan uzaklara bir yerlere, kendi çöplüğüme Sevmem aslında insanları Ama mecburum onlarla takılmaya gülümsemeye, gülümsemeye Normalde ya ağlarım Ya da düşünüp geçmişi sigaramı yakarım ve de bakarım etrafıma Kaybolurum durmam Ellerim boş şuan da bak, kimseler yok yanı başımda Sevmiyorum insanları, sevemiyorum insanları Attılar çok iftiralar, kırdılar hep kalbimi bir daha Aşağıladılar beni durmadan Ama artık büyüdüm burada, benim canımı yakamazlar Beni asla yıkamazlar onlar Biliyorlar deliyim ben, görüyorlar Görüyorlar, görüyorlar, görüyorlar Beni çok iyi tanıyorlar, tanıyorlar, tanıyorlar Kendime kızgınım her gün Yakıyorum sigaramı ya da geçmişi Bu benim sorunum değil biliyorsun, sadece yaralarım çok derin Kendimle yüzleştim son kez Sordum kendime "neden buradayım?" Vermiyor bir cevap, sanırım kendim de istemiyor beni Her şeyi gördü bu gözlerim Yaşadım her şeyin en ağırını Yürüdüm yolları omuzlarım yükleri taşıyamadı Düştüm, düştüm, kalktım Öğrendim hayatı yaşamayı Baktım etrafıma, sevdiğim hiç kimse yanımda kalmadı