Znam na pamięć ten hałas
Miejsc, gdzie nie ma miejsca dla nas
I pisk, gdy pęka dziś a z nim to co mieliśmy w planach
(Wszystko i nic)
Każdy dzień na kolanach
Krótki jak oddech, cichy jak błagania
Specy od sprzedawania ściem ubrali mnie w ten przepiękny dramat
Patrz jak upada ich świat
Popatrz jaki fart że nie ma tam nas
(Już)
Zostać tu nie mamy szans
Jak siły by kraść, siły żeby wstać
Wiatr niesie nam ból kroków, głębi mroku, momentów przed świtem
Sam wybrałem rok, kiedy poczuję spokój
Jak wszystkie bez bogów ulice
Na własnej skórze sprawdzasz
Poruszasz niebo, ziemię
Opływasz spław milczących wysp
Tak wiele wiele wiele
Byłem ewenementem wyższego tempa
Tam gdzie światło o złoto zakręca
Pamiętam szybkie bicie serca
I duchotę na małych koncertach
To co niosłem im w rękach, kładłem na pętlach
Zwyczajny sposób
Bałem się budzić, zawsze bałem przestać
Sam wybrałem rok kiedy poczułem spokój
Kiedy poczułem wiarę, że starczy nam to co zostanie
I że to wiele więcej niż mieliśmy w planie
Trzymać między nami, gdy za linią stanę
Tworzycie całość tego co widziałeś gdy próbowałeś się odbić od dna
Sam wybrałem rok kiedy poczułem spokój i ten kiedy upadł ich świat
Na własnej skórze sprawdzasz
Poruszasz niebo, ziemię
Opływasz spław milczących wysp
Tak wiele wiele wiele
Rozchylasz w palcach pamięć
Soczystych młodych liści
Niewinnych jak jaskółczy sen
Tak wiele wiele
Aż znajdziesz mnie
Znam na pamięć te słowa
Listę tych, których będę żałować
I wkurw gdy leci się w dół
By tam znów zacząć od nowa
(Wszystko i nic)
Najpierw psuje się głowa
Gdy nie umiesz chować złości do tego
Tyle lat byłem gotów zmarnować dla czegoś tak bardzo marnego
Patrz ile puściłem z rąk tylko po to by nie być już tylko stąd
Jak dom, który mógłbym spalić do ziemi
Razem z tym czego tak bardzo nie chcemy
Nie czuję tremy i strachu przed
Chwilami, których stąd jeszcze nie widzę
Kiedyś się wszyscy kończymy jak nasze bez bogów ulice