Bugün balkondaki çamaşırlar kurumak bilmemiştir Sabah giden sular akşama kadar geri gelmemiştir İnan bana hiç kimse seni bir maaş kadar beklememiştir Mutluluk bir rüyaysa henüz kimse onu görmemiştir Kime sarılmak istesem kollarım yetmemiştir Sabah beşten sonra evden çıkan kimse geri dönmemiştir Abartmaya gerek yok bu sefer yalnızca üzgünüm Önümde onca yokuş varken ben yine sana düzlüğüm ♪ Ne zaman umut eksem ertesi gün tütün biçerim Sen istersen hiç gelme ben sardım kendim içerim Çatal bıçak kullanarak medeniyete adım attım Elektriği bulup uyumak için ışığı kapattım Kime sarılmak istesem kollarım yetmemiştir Sabah beşten sonra evden çıkan kimse geri dönmemiştir Abartmaya gerek yok bu sefer yalnızca üzgünüm Önümde onca yokuş varken ben yine sana düzlüğüm