Bu dünyadan kar sağlayan kirli bir el var Zorla kesilen haraçla bir dünya doyar Karanlık hasat mevsiminde, gündüz ağlar Son günler yaklaştıkça güneş de yakar Sen, yobaz, efendinin sağ yanında yerini al Sen, düzenbaz, efendinin sol yanında yerini al Ve sen, etme naz, efendinin kucağında yerini al ♪ Sahipten emir alan tüm acizler azar Bilmez cahil, ruh evidir, bedense mezar Yüzyıllardır kanla beslendi, tarihte yazar Hep sapkındır hem de der ki, değmesin nazar Sen, yobaz, efendine inanmayanın canını al Sen, düzenbaz, efendinin haramından payını al Ve sen, etme naz, efendinin kucağında yerini al Aydınlığa çıkarmak için uzanan o el Karanlığın içinden geliyor, cahil, bre cahil Ona akıl verin, ihtiyacı var Aklının odacıkları pek bir dar Issız yığıntıdan kurtulacağına Sabah akşam örer odaya duvar Cahil Allah senin çileni versin Oğlun senin tersin olsun ki ersin Kalbimizde elbet herkese yer var Ancak akıl denen muamma seni neylesin Sanki doğar doğmaz ilk duyduğuna inanmış Hemen ardından da kapıları kapatmış Yeter ki şu aciz beden tam doysun Zaten ruh ve akıl bataklığa saplanmış Hem cahilsin hem de akıl verirsin Sana maruz kalan nasıl delirmesin İşe yarar bir şey olsa aklında İblis oturabilir miydi şimdi sarayda Apışının arasıyla düşünen Yaratanı yapma dese de yapar Ölünce elbet herkese bir ev var Ve bir kısmının manzarası ateştir