Zaman sanki erimiş, bükülmüş bu evde Bir sürrealist bıyığı çizdim ben de yüzüme Müzik ve mizahtan başka silah kalmadı Her şey komik, bir o kadar da melankolik bazen, bazen Varoluşun bulantısı kapıma dayanınca Geç kaldın dedim Üzgünüm artık aklım başımda Bir kum torbası değilim ki Kendime yaptığım işkence Düşüncelere dalsam deniz fenerim baharbahçe Gülüşler sembolik İçim melankolik Kim demiş varolmak dayanılmaz hafiflik Yine mi ilahi komedya Kalamam ben, araf katında Melankolik Perşembe, alaycı yağmur üstümde Kasvet bu evde davetsiz bir misafir Zaman bile geç kaldı artık gelecekten bugün Bu kapı sana kapandı, bu kapı sana kapandı Bu kapı sana kapandı, bu kapı sana kapandı Bu kapı sana kapandı Kasvet bir tuzak, tuzak bunlar Kasvet bir tuzak, tuzak bunlar Acılar sembolik, büyümek melankolik Çekilen ilk acılar ortak kaderimiz Davetsiz misafir kapımda, karşımda Yaşananlar komik bir o kadar da melankolik Kasvet bir tuzak, uzak olsun benden uzak Kasvet bir tuzak, uzak olsun Bu kapı kapandı, bu kapı sana kapandı Bu kapı kapandı, bu kapı sana kapandı Bin ışık yolu açıldı