1.Bölüm: Bazen ask bir türküdür, yazin yagan saf bir yagmur gibi... Yaptiklarindan habersizdir tipki Franz Kafka gibi... Bazen atlamak gibidir, tipki 5. kattan inip... Bazen kislik elbisedir, depresyonsa naftalini... Içinden bazen atlamak gelir. Kimse yoksa yaninda dostun sade maddedir. Bu anlamsizca sana bakmak gibi. Hele ki uzaktaysan daha da özlersin anneni. Inan bana siirlerin anlami yok. Nefretimden öyle bal damliyor. Sana baktikça gözüm kanlaniyor. Hayat neden böyle zor ben anlamiyorum. Bak hadi aynaya dogru, Sabret. Bu hayat beni çok yoruyor. Bazen diyorum kir bunu. Parçalarimi toplasin yerden biri. Yaksin. Ama vazgeçiyorum ben. 2.Bölüm: Her insan esit ama bir insan hep üstte. Bu tavrim hayatadir, degil sana küsmek, Yazilan her sarki seni anlatirken, bil ki seni düsünmemek asla bana düsmez. Dertler okyanus gibi neden artik bitmiyor. Benim yanaklarimin hatri simdi hiç mi yok? 3 kis oldu hala gelmen için bekliyorum ben. Sana gelmem lazim, ayaklarim gitmiyor. Canimi alan melek misin nesin? Ben; anam, babam tarafindan kiralanan emekçiyim. Sen olmadan saat dönse bile burda. Bak nefes almak kadar gereklisin. Bak hadi aynaya dogru, Sabret. Bu hayat beni çok yoruyor. Bazen diyorum kir bunu. Parçalarimi toplasin yerden biri. Yaksin. Ama vazgeçiyorum ben.