บัวลอยเขาเป็นชายหนุ่ม
ตาเหล่หลังงุ้ม เด๋อ ๆ ด๋า ๆ
รูปร่างแม้ไม่โสภา
จิตใจลํ้าฟ้าดังสมญาบัวลอย
เป็นเพื่อนคุยยามเพื่อนว้าเหว่
เป็นพ่อครัวยามเพื่อนหิวโหย
เป็นหมอใหญ่ยามเพื่อนโอดโอย
หาหยูกยามารักษาบรรเทา
บัวลอยถึงวัยเกณฑ์ทหาร
พิกลพิการยังดีหนึ่งประเภทสอง
อาสารับใช้ชาติพี่น้อง
หัวใจคับพองกล้าหาญอดทน
เป็นคนหนักเอาเบาสู้
อุตส่าห์มานะถ่อมตน
ช่วยเหลือเพื่อน ๆ ทุกคน
ร่วมแต่ทุกข์สุขไม่สนใจ
วันหนึ่งมีเสียงปืนคําราม
บัวลอยถูกหามมาในเปลผ้าใบ
แต่ยังละเมอห่วงว่าใครเป็นอะไร
คือคําพูดสุดท้ายของชายชื่อบัวลอย
ตั้งแต่วันนั้นยันวันนี้
แสงตะเกียงริบหรี่ที่บ้านไร่ปลายดอย
ไม่มีชายคนที่ชื่อบัวลอย
ความเหงาหงอยค่อยเข้าปกคลุม
บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทําไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหมโหนกคิดคํานึง ถึงบัวลอย
โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย
โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย
Поcмотреть все песни артиста
Sanatçının diğer albümleri