Voelt het juist als ik zeg dat ik 's nachts niet de stilte hoor Denkend aan het graf waar ik lag compleet verdoofd Hou me levend met de leugens die ik mezelf vertel Ik ween in stilte want mijn dromen zijn niet echt Spring met me in zwarte vijvers En blaas het leven weer in mij Jaren zwijgen nooit doorvertellen Maar de stiltes maken me nooit Verstikt in het kussen waar ik 's nachts de rust mee deel Boze zielen zuigen mij leeg daarom dat ik me in twee verdeel Houden van gezien als utopie Het is het universum waar ik mijn energie uit haal Spring met me in zwarte vijvers En blaas het leven weer in mij Jaren zwijgen nooit doorvertellen Maar de stiltes maken me nooit Blij