Εχθρός μου η λογική και σύμμαχός μου ο πόνος Ο μόνος δρόμος μου εσύ και γιατρικό μου ο χρόνος Η δική σου φυγή έχει γίνει εμμονή... Δεν αντέχω Η φωνή μου σπάει λυγίζω Δε σε έχω Μακριά σου εγώ να ζήσω Δεν αντέχω Όλα γύρω μου φωνάζουν Πως μου λείπεις Έχω γίνει γιος της νύχτας Και της λύπης Η φωνή μου σπάει λυγίζω Μακριά σου εγώ να ζήσω Ο δεύτερος μου εαυτός πάλι για σένα ρωτάει Μες της καρδιάς σου το φως, ποιο μονοπάτι με πάει Η δική σου φυγή έχει γίνει εμμονή... Δεν αντέχω Η φωνή μου σπάει λυγίζω Δε σε έχω Μακριά σου εγώ να ζήσω Δεν αντέχω Όλα γύρω μου φωνάζουν Πως μου λείπεις Έχω γίνει γιος της νύχτας Και της λύπης Η φωνή μου σπάει λυγίζω Δε σε έχω Μακριά σου εγώ να ζήσω Δεν αντέχω Όλα γύρω μου φωνάζουν Πως μου λείπεις Έχω γίνει γιος της νύχτας Και της λύπης