น้ำตาที่เธอเห็นคือหน้ากาก
นั่นแค่เพียงหยาดฝนที่ซัดสาด
ก็แค่เงาสะท้อน ฉันไม่ได้ร่ำร้องคืนนี้
นี่คือภาพสุดท้ายของเธอ ที่จะเหลือในความทรงจำ
อาจมีคนที่เขียนกำหนดเอาไว้ให้เรื่องราวเราจบ
อย่าเพิ่งคิดว่าจูบสุดท้าย เธอจะทำให้ฉันหวั่นไหว
แค่กลัวฟ้ามันร้อง และได้รู้ที่เธอแกล้งว่ารัก
ในใจเธอมีใครซ่อนอยู่ (รู้ว่าไม่ใช่ฉันแน่นอน)
เธอคงจะรักเขาใช่ไหม (ถ้าเธอเลือกเขาก็เข้าใจ)
พอทีเหตุผล ไม่ต้องแคร์ให้หนักใจ
แค่หันหลังแล้วเดินไป เพียงเท่านั้นทำได้ไหม
น้ำในตาที่เห็นคือหน้ากาก
นั่นแค่เพียงหยาดฝนที่ซัดสาด
ก็แค่เงาสะท้อน ฉันไม่ได้ร่ำร้องอะไร
น้ำตามันแค่ภาพที่ลวงตา
ไม่ต้องมาพร่ำเพ้อกับรักเก่า
แค่ร่องรอยความจำ ไม่ต้องทำว่าเสียใจ
อยากจะไป (ก็แค่ไป)
ไม่ติดใจ (ไม่ต้องโกรธ)
เธอไม่ต้องโทษตัวเอง
คนอย่างฉัน (ไม่เป็นไร)
ไม่ต้องกลัว (ฉันเข้าใจ)
ขอยืนมองฟ้าที่ตรงนี้ลำพัง
ไม่มีทางจะไปอาลัยคนอย่างเธอ
หยาดละอองจากฝนเย็นฉ่ำ ตอกและย้ำให้ฉันดำดิ่ง
กับเรื่องราวที่ยังยึดติด สุดท้ายจบที่ฉันเดียวดาย
อยากจะย้อนไปในวันนั้น แค่ได้ลองมันใหม่อีกครั้ง
ได้ทบทวนความจริง ว่าฉันพลาดไปตรงไหน
ถ้าฉันบอกความจริงข้างใน (ที่ครั้งนั้นไม่พูดไป)
เธอเองจะรู้ใจบ้างไหม (ว่าไม่อยากให้เธอไป)
แม้ฟ้าจะร้อง ต่อให้กลัวสักเท่าไร
แต่ถ้าฉันวิ่งตามเธอไป เธอจะหันมาบ้างไหม
เหงาที่ดูว่าเหงาคือหน้ากาก
แค่เพียงลมและฝนที่พัดผ่าน
ฉันไม่ได้เดียวดาย แค่อารมณ์มันพาไป
เหงายิ่งดูว่าเหงายิ่งไม่จริง
ฉันไม่ได้อ่อนไหวกับทุกสิ่ง
ยิ่งถ้าเป็นเรื่องเธอ ฉันไม่เคยต้องเสียใจ
ต่อให้รัก (สักเท่าไร)
เก็บอาการ (ไม่แสดง)
ไม่ให้เธอรู้ความจริง
คนอย่างฉัน (ได้แค่นั้น)
ทำได้เพียง (ให้เธอไป)
ได้มองเธอนั้นเดินจากไปช้าช้า
แค่ให้เราจากลากันด้วยดี
น้ำตาที่เธอเห็นคือหน้ากาก
นั่นแค่เพียงหยาดฝนที่ซัดสาด
ก็แค่เงาสะท้อน ฉันไม่ได้ร่ำร้องอะไร
น้ำตามันแค่ภาพที่ลวงตา
ไม่ต้องมาพร่ำเพ้อกับรักเก่า
แค่ร่องรอยความจำ ไม่ต้องทำว่าเสียใจ
อยากจะไป (ก็แค่ไป)
ไม่ติดใจ (ไม่ต้องโกรธ)
เธอไม่ต้องโทษตัวเอง
คนอย่างฉัน (ไม่เป็นไร)
ไม่ต้องกลัว (ฉันเข้าใจ)
ขอยืนมองฟ้าที่ตรงนี้ลำพัง
ไม่มีทางจะไปอาลัยคนอย่างเธอ