Ειν' το μυαλό μου εδώ και 'κει
Λες και συμφώνησε να σπάσει απ' την φωνή σου
Και είμαι και εγώ όπως δεν ήσουν
Γι' αυτό γράφω στο χαρτί σου
Να σωπάσει ό,τι με οδήγησε μπροστά από το κελί σου
Κάθε κραυγή σου είναι κεντημένη βαθιά μου
Και γι' αυτό και απ'τα παράπονα μου μέσα αντηχείς
Ποτέ με τη μορφή σου, ίσως με το όνομα μου
Μα τις περισσότερες φορές σε μασκαρεύω ως θνητή
Και δεν σε ξέρουν ή δεν θέλουν να σε μάθουν
Γιατί επαναλαμβάνουν τις κρυψώνες σου αγάπη μου
Στα live μου θαυμάζουν
Τον τρόπο που σ' αγκάλιασαν τα λόγια μου
Και αλλάζω τα σεντόνια μου απ' τη ντροπή, γιατί
Έχω ανάγκη για ανάσες και τις παίρνω όπου μπορώ
Τι κι αν δεν είσαι εσύ, αφού και εγώ δεν είμαι εγώ
Τι κι άμα δεν μάθαμε ποτέ
Τι κι αν ο χρόνος δεν μας βγήκε σε καλό (άιντε)
Άμα φωνάξω πως σε μίσησα (μίσησα)
Φίλα με σαν να στο ζήτησα (ζήτησα)
Και όταν πιστεύω πως δεν γύρισα (γύρισα)
Κάνε με μια πιρουέτα (έλα)
Άμα πιστεύω πως δεν νίκησα (νίκησα)
Χτύπα με σαν να σε θύμωσα (θύμωσα)
Και αν είσαι μόνο ό,τι αντίκρισα (αντίκρισα)
Βγάλε τα φτερά και πέτα (λέει)
Άμα φωνάξω πως σε μίσησα (μίσησα)
Φίλα με σαν να στο ζήτησα (ζήτησα)
Και όταν πιστεύω πως δεν γύρισα (γύρισα)
Κάνε με μια πιρουέτα (έλα)
Άμα πιστεύω πως δεν νίκησα (νίκησα)
Χτύπα με σαν να σε θύμωσα (θύμωσα)
Και αν είσαι μόνο ό,τι αντίκρισα (αντίκρισα)
Βγάλε τα φτερά και πέτα
Έχω μέσα μου μια οργή, η οποία με κρατάει στα πόδια
Και μια ορδή από δαιμόνια στο κατόπι μου
Το αγόρι που ήξερες το ρημάξαν τα καλώδια
Μα επιβιώσαν οι σπουδές και τα οιδιπόδεια
Και άμα το γράφω, το έχω ανάγκη
Σου 'χω πει τα λάθη είναι απαραίτητα
Για όποιον πλάθει έρωτα απ' τη στάχτη
Άρα, τι στέκεσαι αλώβητη
Μπροστά από τη σορό μου με την ελπίδα να φτιάξει;
Τίναξε το μετάξι από τους ώμους σου
Τους κόμπους σου κόψε από το στομάχι
Στη μάχη όρμα αδιαφορώντας
Αν κάποια από τα τόσα θέλει, σ'αγκαλιάσει και ζητώντας
Προς τα πίσω να κοιτάξεις
Και όταν πιάσεις τι εννοώ, τότε
Γιατί είμαι αδύναμος και δεν ανοίγω πόρτες
Μα περιφέρομαι γύρω από το κελί σου σαν να το πες
"Αλέξη, όλες είναι Εγώ"
Άμα φωνάξω πως σε μίσησα
Φίλα με σαν να στο ζήτησα (ζήτησα)
Και όταν πιστεύω πως δεν γύρισα
Κάνε με μια πιρουέτα (ναι, ναι)
Άμα πιστεύω πως δεν νίκησα (δεν νίκησα)
Χτύπα με σαν να σε θύμωσα (please)
Και αν είσαι μόνο ό,τι αντίκρισα (αντίκρισα)
Η μνήμη είναι η μούσα που δεν θα τολμούσα να επικαλεστώ στο προοίμιο
Κι ας ξέρει τις ιστορίες που ξέρω πως θέλει να ακούσει το ποίμνιο
Η φαντασία μου στέρεψε
Η πίεση μου την κατέστρεψε
Και έτσι βρέχω το χαρτί με μελάνι
Και ας ξέρω καλά το αντίτιμο
Και είναι πολύ πολύτιμο το αμίλητο νερό, μα ξεδίψασα
Ίσως θα 'πρεπε να δίσταζα
Γιατί τώρα έμεινα μόνο με τα λόγια μόνη δίπλα σε άδεια πακέτα
Ρωμαίο μου σπάσ' τα λουκέτα για σένα
Για 'κείνη δεν έχει κουφέτα
Την Ιουλιέτα σου αποχαιρέτα στους ώμους σου
Βγάλε τα φτερά και πέτα (λέει)
Άμα φωνάξω πως σε μίσησα (μίσησα)
Φίλα με σαν να στο ζήτησα (ζήτησα)
Και όταν πιστεύω πως δεν γύρισα (γύρισα)
Κάνε με μια πιρουέτα (έλα)
Άμα πιστεύω πως δεν νίκησα (νίκησα)
Χτύπα με σαν να σε θύμωσα (θύμωσα)
Και αν είσαι μόνο ό,τι αντίκρισα (αντίκρισα)
Βγάλε τα φτερά και πέτα
Άμα φωνάξω πως σε
Φίλα με σαν να στο
Και όταν πιστεύω πως δε
Κάνε με μια πιρουέτα
Άμα πιστεύω πως δε
Χτύπα με σαν να σε
Και αν είσαι μόνο ό,τι α
Βγάλε τα φτερά και πέτα