Όσο η άμμος της κλεψύδρας λερώνει το πάτωμα μου
Ακόμα δεν έκλεισα το ράγισμα από ανάγκη
Έκανα λάθη αυτά μόνο γεμίσουν τα γραπτά μου
Και μόνο αν γράψω αυτά ίσως μια μέρα βρω μια άκρη
Δεν πήγα στην σχολή μου, πήγα στην Αγγλία
Να σπουδάσω μπας και πάρω καμιά ευθύνη
Άφησα πίσω πονοκέφαλο και χρέη στον Pak
Και γύρισα με πτυχίο στις κομπίνες και την κοκαΐνη
Γράφω ανεπαρκώς και είμαι δειλός για κάθε βήμα
Γιατί το χειροκρότημα δεν θα πάρω στο μνήμα
Και αφού τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής
Φόρεσα μαύρα γυαλιά αφού χειροκροτάν
Αλλά την όψη της δεν είδαν
Ίσως δεν ήτανε για εμάς αυτή η ζωή
Και ίσως πεθάνουμε μισοί, ίσως πεθάνω πριν χαρώ
Και οι γαμημένοι εδώ γίναν μεσσίες του hip-hop
Μα τον σταυρό μόνο εγώ τον κουβαλώ
Η δικιά μου ανταγωνίζεται τις πρώην μου
Λες και θέλει να νιώσω άσχημα που ένοιωσα τόσα για αυτές
Και τώρα που έγινε και αυτή μια από τις πρώην μου
Κέρδισε να την ανταγωνίζονται οι επόμενες
Έγραψα πολλές μεταφορές αναφορές και ύστερα πόνταρα
Στην τέχνη κ τον λόγο μου μα δεν τους φτάνει αυτό
Αυτοί ψάχνουν τα αυτονόητα το εύκολο και βατό
Μπας και το βαφτίσουνε και αυτό αληθινό (okay)
Θέλετε αληθινό ρε γαμημένοι;
Το θέλετε αφιλτράριστο και ωμό ρε γαμημένοι;
Σας έλειψε η αλήθεια απ' το hip-hop ρε γαμημένοι
Εγώ τα γράφω αλλά ποιος καταλαβαίνει;
Δεν αξίζει τον κόπο, δεν αξίζει το αίμα
Και δεν αξίζει τον χρόνο, γιατί τέχνη είναι ψέμα
Και αφού στο πιάτο τους μόνο τα θέλουν σερβιρισμένα (γάμησε τα)
Ας μάθουν τι είναι Ρόζα Βάμβα για εμένα
Ήταν ο πόνος της απώλειας που κρατώ
Παίρνει ένα πατέρα από μένα και πήρε μια μάνα απ' την Μαρσό
Και ενώ έλεγα θα διορθωθεί η σχέση μας μέσα στα χρόνια
Προχθές μου είπαν πως σου δίνουν 6 μήνες ακόμα
Κι ο κόσμος έχει προσδοκίες από μένα
Περιμένουν να τους μάθω να ελπίζουν
Τι θα πουν και πως θα ζήσουν,τον εαυτό τους να αγαπήσουν
Με σκότωσα πριν από το αλκοόλ
Και τις σκόνες πριν τα μάτια μου να κλείσουν
Γιατί στον κόσμο που 'ρθα ποτέ μου δεν προσαρμόστηκα
Και τα ρίχνω σε εμένα κάπου κάπου
Γιατί δεν είναι πρόφαση η τέχνη για λεφτά
Και να εκμεταλλευτώ συναισθηματικά την κόρη κάποιου, τότε τι είναι;
Θέλω να φύγω μακριά
Να καταστρέψω τα πάντα από την αρχή άλλη μια φορά
Πού βρίσκεις το κουράγιο και με ακούς ακόμα
Την εικόνα μου γιατί να θέλεις να την δεις πιο καθαρά;
Σπέρνω αυτοκαταστροφή για να θερίσω χειροκρότημα
Μαμά συγνώμη η ζωή δεν έχει νόημα
Μπορεί το πολύ πολύ να βρω μία κοπέλα
Να μας εξαθλιώσει ο χρόνος βίαια μαζί
Σκότωσα την παιδική μου αθωότητα νωρίς
Και στην υγεία μου άλλο ένα ποτήρι πριν κοιμηθείς
Κάνε εσύ ένα βήμα να φοβηθώ να κάνω το επόμενο
Ξεψυχούν κάθε μέρα οι ανασφαλείς
Ποτέ δεν έκανα καλή πρώτη εντύπωση
Ποτέ δεν ήξερα τι ήταν πιο σωστό να πω
Τι φταίν' ο Μανώλης και η Μαργαρίτα
Και οι θεοί κάνανε να τους λάχω για παιδί εγώ
Το τέλος θα 'ναι πικρό
Και με πλησιάζει όλο και περισσότερο κάθε λεπτό
Μην κλάψεις για μένα, κλάψε για κάθε στίχο που 'πα
Και δεν πρόλαβα ποτέ να τον κάνω πραγματικό