Κι είμαι μόνος στην παγωνιά
Τα χαλάσματα σκεπάζουν όσα σχεδιάζαμε οι δυο μας παλιά
Μ' αποκοιμίζουν γλυκά, κι έχω μια αθώα ανεμελιά
Που σκοτώνω όποτε ξυπνάω γιατί μου λείπει η θερμή της αγκαλιά
Και το παγωμένο της βλέμμα μετά
Δεν έμαθε πόσο πονά αυτός που πίσω κοιτά
Κάθε ματιά στο τότε είναι δυο καρφιά στην καρδιά
Και τα τραγούδια μου δεν είναι πια αρκετά
Είναι μπάσταρδη εταίρα η μοναξιά που τέρατα γεννά
Μου καίει τα στήθια
Η ανάμνησή της φέρνει δώρο άσχημα ξενύχτια
Φοβάμαι πως η Οφηλία μου δεν θρήνησε πατέρα
Μα μαχαίρωσα εκείνη για να γράφω παραμύθια
Που ομοιοκαταληκτούν και κατακτούν όσους τ' ακούν
Τις βροχερές νύχτες που ονειροπολούν
Με παρακολουθούν οι δαίμονές μου
Περιμένουν λίγο ευάλωτος να νιώσω
Ώστε με τη μορφή της να μου επιτεθούν
Ναι, κι αυτή είναι άλλη μια σελίδα
Περνάς συχνά από 'δώ, μα ποτέ δεν σ' είδα
Να νιώθω πράγματα ακόμα μου 'ναι αφόρητο
Μα ήσουν απόρρητο
Το βάζω στη θυρίδα
Ναι, κι αυτή είναι άλλη μια σελίδα
Περνάς συχνά από 'δώ, μα ποτέ δεν σ' είδα
Να νιώθω πράγματα ακόμα μου 'ναι αφόρητο
Μα ήσουν απόρρητο
Το βάζω στη θυρίδα
Αγαπημένη μου, πού είσαι
Πάει καιρός που χάθηκες
Σκοτεινιασμένη, για τι κόλπο πάλι βάλθηκες
Αποπειράθηκες να μας τελειώσεις γρήγορα
Και ψάχνεις συμπεράσματα παρήγορα
Απο μεριά μου, δεν θα σου κρύψω κάτι, είναι όλα όπως τα ξέρεις
Κι ας μη περνάς απο τη γειτονιά μου
Άσε τα νέα μου, την τωρινή παρέα μου
Και όλα τα ωραία που έφυγαν μακριά μου όπως έφυγες κι εσύ
Γεμίζει η σελίδα και γι' απόψε, μα η επιθυμία μένει αδειανή
Η καρδιά μένει λειψή και κενή
Κι όλα αυτά εδώ τα κλισέ να με αποτελειώσουν έχουν βαλθεί
Όπως το είπε και ο d
Εύχομαι να ανοίξει η γη να με καταπιεί
Σε φάση καθημερινή
Σε φάση μη ανθρώπινη και άκρως αποκρουστική
Συμπεριφέρομαι στους γύρω μου και χορεύω τον γύρο του
Ξεφορτώνομαι τ' άχρηστα, είδα το φως σου, σαγηνεύτηκα
Μα ξέχασα, φεύγει όπως ήρθε, τάχιστα
Κι εγώ μιλάω και πράττω άξεστα
Γιατί απο σένα ό,τι μου λείπει θέλω άπληστα
Ναι, κι εδώ στο σπίτι οι εντάσεις είναι ίδιες και χειρότερες
Οι μέρες μου είναι απλότερες
Οι ώρες περνάν θλιβερότερες κι οι ανασφάλειες περισσότερες
Ξέρω, δεν το 'θελες να έρθουνε τα πράγματα όπως ήρθανε
Οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες σου πετύχανε
Τώρα δεν έχουμε όσα είχαμε, αλλά τι χάσαμε
Στο κάτω-κάτω, ο ένας τον άλλον τύχαμε
Άρα πες σαν να μην έγινε
Μα είναι αστείο να κοροϊδεύω τον εαυτό μου
Η μορφή σου κάθε βράδυ απ' τις άμυνές μου ερχόταν και μ' έγδυνε
Κι η ανάμνηση της αγκαλιάς σου μ' έντυνε
Με τα ενδύματα του εκτεθειμένου
Κι αν όσα γράφω κριθώ γλυκανάλατος, φταίει η πικρία του περιεχομένου
Εμείς δεν φτάσαμε στο τέλος του κειμένου
Ούτε καν που τ' αρχίσαμε, χαίρομαι που τ' αφήσαμε
Ναι, κι αυτή είναι άλλη μια σελίδα
Περνάς συχνά από 'δώ, μα ποτέ δεν σ' είδα
Να νιώθω πράγματα ακόμα μου 'ναι αφόρητο
Μα ήσουν απόρρητο
Το βάζω στη θυρίδα
Ναι, κι αυτή είναι άλλη μια σελίδα
Περνάς συχνά από 'δώ, μα ποτέ δεν σ' είδα
Να νιώθω πράγματα ακόμα μου 'ναι αφόρητο
Μα ήσουν απόρρητο
Το βάζω στη θυρίδα
Ναι, κι αυτή είναι άλλη μια σελίδα
Περνάς συχνά από 'δώ, μα ποτέ δεν σ' είδα
Να νιώθω πράγματα ακόμα μου 'ναι αφόρητο
Μα ήσουν απόρρητο
Το βάζω στη θυρίδα
Ναι, κι αυτή είναι άλλη μια σελίδα
Περνάς συχνά από 'δώ, μα ποτέ δεν σ' είδα
Να νιώθω πράγματα ακόμα μου 'ναι αφόρητο
Μα ήσουν απόρρητο
Το βάζω στη θυρίδα