Άρχισα να το γράφω από μικρός
Να πολεμήσω ανασφάλειες
Να χτίσω άμυνες και να γνωρίσω λίγο κόσμο
Που να δέχεται όσα λέω χωρίς να με κοιτάει περίεργα
Και να μην αμφισβητεί αυτόν τον στόχο
Με κοίταγες στραβά πολύ συχνά στου διαλείμματος τα μισά
Δεν μου το είχες πει πως αν το συνεχίσω σε πειράζει
Πως ένιωθες πως ό,τι και να πω, κάπου δεν βγάζει
Κι ας ήξερες πως κρύβω μέσα μου πολύ σκοτάδι
Ήμουνα τόσος δα και ράπαρα σαν να πέθαινα αύριο
Δεν πρόσεχα τον δάσκαλο, πρόσεχα το τετράδιο
Δεν πρόσεχα τον coach μου, έψαχνα το κουράγιο
Δεν πρόσεχα τη μάνα μου, το μέλλον μου μακάβριο
Δυο χρονιά απλά στα ίδια, μόνο το να ράψω
Ο ίδιος μικρός χιπ-χοπάς σε σώμα ενήλικα πλέον
10 φίλους στην Αθήνα πλέον που νοιάζονται πλέον
Με διορθώνουνε όταν βλέπουνε πως λάθος πλέω
Κι όταν κάτι λάθος λέω, είναι εκεί και πια δεν κλαίω
Brando, πες τους για ποιους λέω
Πες τους, πες τους για ποιους λέω
Τα χρήματα κι η δόξα δε με αγγίζουνε μία πια
Τα είδα όλα, γι' αυτά έγραψα λιγάκι πιο στρωτά
Κόσμος κάτω κοιτά, κόσμος στον δρόμο χαιρετά
Κόσμος μου δίνει χέρια πια, κόσμος που τότε πουθενά
Έγινα πιο γνωστός στη γειτονιά
Μα τα παιδιά μιλάν ακόμα όπως παλιά
Μάλλον κάτι κάνω σωστά
Όλοι έχουνε μια γνώμη για το ποιος είμαι εγώ
Ενώ δεν έχω βρει προσωπικά το ποιος είμαι εγώ
Από τις φήμες τους δεν έμαθα το ποιος είμαι εγώ
Κι όσοι τις βγάζουνε, δεν ξέρουνε το ποιος είμαι εγώ
Όλοι έχουνε μια γνώμη για το ποιος είμαι εγώ
Ενώ δεν έχω βρει προσωπικά το ποιος είμαι εγώ
Από τις φήμες τους δεν έμαθα το ποιος είμαι εγώ
Κι όσοι τις βγάζουνε, δεν ξέρουνε το ποιος είμαι εγώ
Όλοι έχουνε μια γνώμη για το ποιος είμαι εγώ
Ενώ δεν έχω βρει προσωπικά το ποιος είμαι εγώ
Από τις φήμες τους δεν έμαθα το ποιος είμαι εγώ
Κι όσοι τις βγάζουνε, δεν ξέρουνε το ποιος είμαι εγώ
Μου 'παν όταν γίνεις θα ξεχάσεις από πού ήρθες και ποιος είσαι
Και θα 'σαι για τους ανθρώπους σου τυφλός
Πως φουσκώνει τα μυαλά η επιτυχία
Και πως χάνει σε άξια όποιος έχει τα πρωτεία
Μου είπαν θα τη δεις αλλιώς
Μα έμενα ακόμα είναι τα άκρα μου παγωμένα
Γιατί το βράδυ στο πάρκο έχει παγωνιά
Κι έχω ακόμα το ίδιο βλέμμα
Σε θυμάμαι από παλιά
Και στο χαρτί μου έχουν μια θέση όσοι νιώσαν όσα είπαμε δυνατά
Γι' αυτό πες τους μην κοιτάνε
Δεν είμ' οι φήμες για τ' όνομά μου
Δεν είμαι το instagram μου, είμαι μόνο τα γραπτά μου
Δεν είμαι αυτός που θέλεις, δεν με ξέρουνε
Γι' αυτό καχύποπτα ρωτάνε όταν έρθουν κοντά μου
Τι σε ρωτάνε
Αν είμαι το Τέλεια Ατελείς, αν είμαι ραπ από τα πάρκα
Αν είμαι Rosa Vamva, αν θα 'μαι ο ίδιος για πάντα
Αν θα μ' αλαλάξουν τα φράγκα
Αν είμαι όντως αυτός που λέω πως είμαι επί σκηνής
Κι απάντησα Τι σημασία έχει;
Αφού ό,τι και να πω, καθένας βγάζει το συμπέρασμα που θέλει
Η γειτονιά θυμάται, εσύ έμαθες τ' όνομά μου
Μα μονάχα όποιος με ξέρει ξέρει
Όλοι έχουνε μια γνώμη για το ποιος είμαι εγώ
Ενώ δεν έχω βρει προσωπικά το ποιος είμαι εγώ
Από τις φήμες τους δεν έμαθα το ποιος είμαι εγώ
Κι όσοι τις βγάζουνε, δεν ξέρουνε το ποιος είμαι εγώ
Όλοι έχουνε μια γνώμη για το ποιος είμαι εγώ
Ενώ δεν έχω βρει προσωπικά το ποιος είμαι εγώ
Από τις φήμες τους δεν έμαθα το ποιος είμαι εγώ
Κι όσοι τις βγάζουνε, δεν ξέρουνε το ποιος είμαι εγώ
Όλοι έχουνε μια γνώμη για το ποιος είμαι εγώ
Ενώ δεν έχω βρει προσωπικά το ποιος είμαι εγώ
Από τις φήμες τους δεν έμαθα το ποιος είμαι εγώ
Κι όσοι τις βγάζουνε, δεν ξέρουνε το ποιος είμαι εγώ