Άκου αυτό που νοιώθω και μετά,
Αν σε παίρνει, φύγε
Πώς περάσαν έτσι οι μήνες
Και μείναν ευθύνες
Σκέτες μνήμες
Να με νανουρίζουν εκείνες τις νύχτες
Που δεν ήρθες
Οι ζωές των ανθρώπων
Μοιάζουν υπέροχες
Έρωτες, βράδια, καπνοί,
Στιγμές ατέλειωτες
Πέθανες ένα πρωί που με προσπέρασες
Τόσα είχα να πω, μα δεν τα έμαθες
Έπαθα το σύνδρομο του δίνω,
Μα εσύ πίσω δεν έδωσες
Θα 'δινα τόσα να μου βγει καθαρά
Αυτό που νοιώθω στο χαρτί,
Μπας και ακούσεις καλά
Πως πίσω από ένα χαμόγελο
Κρύβεται μοναξιά
Και πίσω απ' τα βλέμματά μου τα αγνά
κρύβω ειλικρινά
Τόνους μίσους, φυλάω αποτυχίας κιλά
Κρύβεται στίχος και μια-δύο σταγόνες χαρά
Έλα μαζί μου να δεις το τι ζητώ τελικά
Ή μείνε πίσω, μα θυμήσου πως χρωστώ να πω πολλά, yeah
Το μεταξύ μας δεν έμελλε να γίνει, μα
Τον πόνο κάνω μήνυμα για όλα τα παιδιά
Που δε νοιώθουν ωραία σήμερα
Τους έβαλες σε δίλημμα να σκέφτονται
Να σκέφτοναι μέχρι ν' ανατείλει, μα
Ποιο είναι το τίμημα
Να χάνω το μυαλό μου κάθε φορά μ' ένα αντίκρισμα
Κι ό,τι έχει μείνει να το γράφω μες σε κείμενα
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα
Μα θα αντέξω για να έχεις ένα στήριγμα
Αυτό να το θυμάσαι όταν θα νοιώθεις μόνη
Όταν δάκρυα θα πέφτουνε από το πρόσωπό σου
Όταν δε θα 'χει μείνει τίποτα άλλο από σκόνη
Να θυμάσαι, το καλύτερο κομμάτι μου είν' δικό σου
Σ' το χαρίζω να 'χεις κάτι για ν' ακούς (κάτι για ν' ακούς)
Όταν θα χάνεσαι μέσα στους καπνούς (μέσα στους καπνούς)
Όταν θα πέφτεις σε λάθος επιλογές (ναι)
Και δε θα 'χεις έναν πόνο αλλά θα 'χεις πολλούς
Ooh, la-la-la
Θα σε ψάξω ξανά σ' όσα κρύβω βαθιά
Οι ελπίδες μου πετάξαν μακριά σαν πουλιά
Και ooh, la-la-la
Δώσ' μου ανεμελιά
Της έμπνευσης τα φιλιά
Να χαλαρώσω λιγάκι της ενοχής τη θηλιά
Και
Άλλο ένα ξημέρωμα στερεμένο από έρωτα
Στερημένο από χαμόγελο, απ' τα μάτια σου τα υπέροχα
Ξέρω, τα όμορφα δε διαρκούν πολύ
Μα εσύ στην πράξη έδειξες πως είσαι ό,τι χειρότερο έπαθα
Γι' αυτό ήλπιζα πως θα 'μενες για πάντα
Σ' αγαπάω και δεν ξέρω τι γράφω απ' τη ζαλάδα
Ούτε στάλα από ουσίες στο αίμα μου
Έλα, πάρε τη πένα μου, παραληρώ
Μη γυρεύεις ερμηνείες σ' όσα απόψε ξεστομίζω
Δεν ελπίζω, λυγίζω
Κι αν η ζω-ή μου τα φέρει έτσι και σε συναντήσω ξανά
Σε παρακαλώ, κάνε πως δε με ξέρεις
Δεν αντέχω από την αρχή να το ξαναζήσω
Παρ' όλ' αυτά
Αν κάποια μέρα κυκλωθείς απ' τα
Σκονισμένα μου γραπτά
Μέσα τους θα δεις απτά
Όλα τα συναισθήματα μου για 'σένα, μωρό μου
Τόσο εξιδανικευμένα και κρυμμένα καλά
Ε!
Εγώ θα 'μαι εδώ για 'σένα κάθε νύχτα και κάθε μέρα
Τα χιλιόμετρα είναι απλά αριθμοί, καν' τους πέρα κι έλα
Εγώ θα 'μαι εκεί για 'σένα όποτε το θελήσεις
Όταν θες να μιλήσεις και δε θα 'χεις κανέναν
Γράφω για 'σένα πλέον, γράφω για 'σενα μόνο
Μονάχα στο χαρτί κάθε μου ελπίδα αναβιώνω
Κι αυτό γιατί όταν μιλώ σε φίλους και γνωστούς για 'σένα
Κάθε ελπίδα που 'χω από εγωισμό σκοτώνω
Ξέρεις πως φταίμε, κι ας το ρίχνουμε στις συγκυρίες
Έρχεται χειμώνας και μαζί του φέρνει ενοχές και πικρίες
Νύχτες κρύες, ανασφάλειες κι αμαρτίες
Έφυγες και μείνανε εκτεθειμένες όλες μου οι αδυναμίες
Οι ουσίες, κάθε κενό που μ' άφησες, αφήνουν ελλιπές
Μετά την επήρειά τους πιο πολύ μου έλειπες
Μην προσπαθείς να με πείσεις πως δε μας θέλει
Πες πίσω κάτι μένει
Έλα, κάτι μας δένει
Ooh, la-la-la
Θα σε ψάξω ξανά σ' όσα κρύβω βαθιά
Οι ελπίδες μου πετάξαν μακριά σαν πουλιά
Και ooh, la-la-la
Δώσ' μου ανεμελιά
Της έμπνευσης τα φιλιά
Να χαλαρώσω λιγάκι της ενοχής τη θηλιά
Και
Ooh, la-la-la
Θα σε ψάξω ξανά σ' όσα κρύβω βαθιά
Οι ελπίδες μου πετάξαν μακριά σαν πουλιά
Και ooh, la-la-la
Δώσ' μου ανεμελιά
Της έμπνευσης τα φιλιά
Να χαλαρώσω λιγάκι της ενοχής τη θηλιά
Και