Ε, yeah
Μαύρη Τετάρτη
Δεν ένοιωσαν ακόμα ότι παίζουμε ραπούλες φέτος
Ah!
Είμαστε απ' τους τρελούς πιο τρελοί
Απ' τους περίεργους πιο περίεργοι
Απ' τους υπερβολικούς λίγο πιο υπερβολικοί
Το σύστημα μού 'πε Ώρα να γίνεις άντρας
Διάλεξε ένα πρότυπο
Θες δάσκαλο, Θεό ή διοικητή
Μα δεν με ψήνει, κι ας πιστεύω πως αγαπάν τα παιδιά τους
Οι πατεράδες που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους
Εγώ στους γιους μου θέλω όταν θα φύγω
Να 'χω αφήσει πίσω δέκα στίχους
Που θα δείξουνε κι αυτοί στα παιδιά τους
Που θα τους πουν να είναι ευαίσθητοι
Οι άντρες δακρύζουν, κι ας το σκουπίζουν στην άκρη του μανικιού
Θα τους πουν πως οι κοπέλες που αγαπούν δεν τους ανήκουν
Και πως δεν τις αξίζουν αν δεν τις υποστηρίζουν
Κι αφού εγώ μεγάλωσα λάθος, είπα να μην επαναλάβω
Όσα πρόλαβα πριν καν τα κάνω να καταλάβω
Κανένας μπάφος δεν αρκεί για να σου σβήσει τη θλίψη
Κανένα μπράβο δεν είπαν όσοι πια δεν είναι εκεί
Και, μάνα, σ' έχω παιδέψει
Ποιος να μας κοροϊδέψει
Ποιος να μας πει ότι το βίτσιο σε καλό οδηγεί
Ποιον καλλιτέχνη γιο θαυμάζεις
Κι αφού γράφει τόσο μαύρα
Τι σκατά βρίσκεις στην τέχνη που πιστά υπηρετεί
Τα μυστικά πήραν στο μνήμα όσοι δεν πήραν το μήνυμα
Να κόψουν όσο ήταν ακόμα μικρό το τίμημα
Κι αφήνω ένα λουλούδι για όσα δεν έχουμε πει
Κι ας ξέρω ότι είναι γραφτό να τα πούμε αργά η γρήγορα
Λειτουργώ υπό πίεση για χρόνια
Σ' αυτόν τον κόσμο που ζω
Μα είμαι ακόμα παιδί
Δεν το πήραν αυτό
Λειτουργώ υπό πίεση για χρόνια
Έτσι με μάθαν να ζω
Έτσι γεννιέμαι, έτσι δρω
Μα αντέχω ακόμα
Υπό πίεση, σαν αίμα στις φλέβες που ρέει
Υπό πίεση, σαν την μπογιά μες στο σπρέι
Υπό πίεση, σαν τη μαλακία στο στρατόπεδο
Υπό πίεση, σαν ένα ξημέρωμα στο αυτόφωρο
Μου 'παν πως τώρα πια μεγάλωσα
Ώρα να σοβαρευτώ, στης κοινωνίας το καλούπι να μπω
Να βρω μία νοικοκυρά να μου φροντίζει τα παιδιά σιγά-σιγά
Να βγει ως βιώσιμος γιατρός ή δικηγόρος ή κομματόσκυλο
Να λέω Καλημέρα, ευχαριστώ όταν με γαμάει το αφεντικό μου
Να μην εμπιστεύομαι το μωρό μου
Μου μάθαν ότι δεν κοιτάει φύλο η αγάπη
Εκτός αν μία μέρα κι εγώ δω gay τον γιο μου
Πως η τέχνη δε σε ζει και να ξοδέψω πέντε χρόνια να σπουδάσω
Αν αποτύχω, να κάνω τον λογιστή
Κλάδος αγγαρεία, μα έχει χαρτί μου 'χανε πει
Μα το μόνο χαρτί που κόλλησα είν' η κόλλα αυτή
Την πίεση που το αφεντικό ξεσπάει πάνω μου
Να ξεσπάω στη γυναίκα μου και αυτή στο παιδί
Να υπηρετήσω την πατρίδα, να 'χω κάτι κοινό με την παρέα
Που κανείς δεν έχει κάτι κοινό να πει
Κι αν υπάρχει Θεός, να με συγχωρέσει
Που τριγυρνάω αβάφτιστος κι αμαρτωλός εδώ
Μα δυσκολεύομαι να δω όταν τα μόνα στόματα που τον βρίσκω
Είναι ίδια μ' όσα θέλαν' να με κάνουν μικροαστό
Γι' αυτό, παιδί μου, αν μια μέρα μεγαλώσω κι εγώ
Και προσπαθήσω πώς να ζήσεις να σου πω
Γέλα λίγο με τον γέρο σου που τα 'χασε
Και κάνε ό,τι στ' αλήθεια αγαπάς
Κι εγώ θα σε καμαρώνω όπως μπορώ, ah!
Λειτουργώ υπό πίεση για χρόνια
Σ' αυτόν τον κόσμο που ζω
Μα είμαι ακόμα παιδί
Δεν το πήραν αυτό
Λειτουργώ υπό πίεση για χρόνια
Έτσι με μάθαν να ζω
Έτσι γεννιέμαι, έτσι δρω
Μα αντέχω ακόμα
Υπό πίεση, σαν αίμα στις φλέβες που ρέει
Υπό πίεση, σαν την μπογιά μες στο σπρέι
Υπό πίεση, σαν τη μαλακία στο στρατόπεδο
Υπό πίεση, σαν ένα ξημέρωμα στο αυτόφωρο
Λειτουργώ υπό πίεση για χρόνια
Σ' αυτόν τον κόσμο που ζω
Μα είμαι ακόμα παιδί
Δεν το πήραν αυτό
Λειτουργώ υπό πίεση για χρόνια
Έτσι με μάθαν να ζω
Έτσι γεννιέμαι, έτσι δρω
Μα αντέχω ακόμα