Άσε με να φύγω
Δεν αντέχω άλλο εδώ
Δεν αντέχω άλλο με μνήμες να ζω
Άσε με να φύγω
Τον εαυτό μου να βρω
Άπλα κανε με κάπως να σε μισώ
Άσε με να φύγω μια βουτιά στο κενό
Θα με σώσει από το χάος αυτό
Άσε με να φύγω
Ο δρόμος για την κόλαση έχει αγκάθια
Και ξυπόλητος πάνω πατώ
Η θύμηση σου είναι ένα αστέρι που κάθε βράδυ κοιτώ
Και δε μ' αφήνει να δω τον υπόλοιπο ουρανό
Και έχω ετοιμάσει την ευχή μου για όταν χαθεί στο κενό
Και εμμονικα να πέσει παρακαλώ την λάμψη του μην ξαναδώ
Και όσο τα υπόλοιπα αστερία γύρω του κάνουν στροφές
Εγώ παλεύω με το χθες περνάω νύχτες εφιαλτικές
Νύχτες γεμάτες μνήμες, νύχτες που δεν έχω αντοχές
Το επόμενο πρωί όσα είδα να κάνω γραμμές
Και ενώ ψυχορραγώ και ραγίζω
Ποτίζω με γκρίζο αυτό το χαρτί
Γιατί ακόμα ελπίζω
Γιατί είσαι ακόμα εκεί γιατί είσαι ακόμα εκεί
Η λάμψη σου δεν ξεθωριάζει
Κάνει το μέσα μου να οργιάζει
Και μου θυμίζει το βλέμμα σου τόσο που με τρομάζει
Και μου μουδιάζει κάθε μου άκρο
Κάθε μου λάθος μου φέρνει στο νου
Και εσύ είσαι πια αλλουνού
Και ας μην σε νοιάζει το που
Με βρίσκει το σήμερα ζήσε τα εφήμερα πες μου στο μάτι
Εγώ γύρισα ολόκληρο τον κόσμο να σε βρω
Και εσύ έτσι άπλα μου γύρισες την πλάτη
Άσε με να φύγω
Δεν αντέχω άλλο εδώ
Δεν αντέχω άλλο με μνήμες να ζω
Άσε με να φύγω
Τον εαυτό μου να βρω
Άπλα κανε με κάπως να σε μισώ
Άσε με να φύγω μια βουτιά στο κενό
Θα με σώσει από το χάος αυτό
Άσε με να φύγω
Ο δρόμος για την κόλαση έχει αγκάθια
Και ξυπόλητος πάνω πατώ
Σε κάνω treat σαν πριγκίπισσα
Γιατί δεν σε κέρδισα, γιατί δε σε λύγισα
Θα είχα λυγίσει, θα 'χα πέσει στα γόνατα μου
Μα είσαι είπες να μου
Μα εγώ δε διαρκώ όσο το άπειρο
Εγώ παίζει αν θα ζω μέχρι μεθαύριο
Μην μου λες πως τα λέμε είναι μακάβριο
Μη μ' αφήνεις να πίνω άλλο μαύρο
Μην με αφήνεις να φύγω ότι και αν λένε
Ελεονόρα Ζουγανελη τραγουδάω το Τα Λέμε
Πονάνε οι λέξεις, μπάσταρδοι
Ισοπέδωσε με κατεδάφισε με miley
Δεν είμαι μικρός είμαι ο Stan Lee
Dido, σου γράφει ο Stanley
Άσε με να φύγω όταν πιω το μπουκάλι
Και βρες ένα άλλοθι ναι τώρα βρες ένα άλλοθι
Και βρες ένα άλλοθι ναι τώρα βρες ένα άλλοθι
Όταν το φτύνω να ανοίγεις τα αυτιά σου η το στόμα σου
Όταν το φτύνω να ανοίγει η ψυχή σου τα ποδιά σου
Στραβώθηκα για λίγο μα βλέπω
Ήθελα να ζήσουμε μέλλο
Μα ζούμε την βια και θέλω να φεύγω
Δώσ' μου για το αγόρι ένα halo
Για το αγόρι ένα μπουγέλο
Το αγόρι σου είναι το πιο ρομαντικό
Άλλα πληρώνει σε μπουρδέλο
Το αγόρι σου είναι φλώρος
Και φοβάται όταν ξέρω
Είναι πόλεμος έξω, είναι πόλεμος μέσα
Φιλιόμαστε και πέφτουν τα δόντια σαν πένσα
Άσε με να φύγω δεν σε θέλω κοντά μου
Τραγουδάω τόσα χρονιά μα δε νοιώθει το μωρό μου
Μάλλον είναι πιο σκληρό και από τον μπαμπά μου
Μάλλον είναι πιο σκληρό και απο τον μπαμπά μου
Το χορεύω σαν να σκοντάφτω
Είμαι ο Ζακ Στεφάνου, έφτασα στον πάτο
Όλο λέω θα φύγω μα μένω λιωμένα παγωτά
Και είναι τόσα που πίσω με τραβάνε
Με πονάνε οι αναμνήσεις κάθε που ξυπνάνε
Και είναι τόσα που πίσω με κρατάνε
Και δεν με αφήνουν να σου πω
Άσε με να φύγω
Δεν αντέχω άλλο εδώ
Δεν αντέχω άλλο με μνήμες να ζω
Άσε με να φύγω
Τον εαυτό μου να βρω
Άπλα κανε με κάπως να σε μισώ
Άσε με να φύγω μια βουτιά στο κενό
Θα με σώσει από το χάος αυτό
Άσε με να φύγω
Ο δρόμος για την κόλαση έχει αγκάθια
Και ξυπόλητος πάνω πατώ