Και έιναι φορές γενικά που θα ξυπνήσω
Βράδυ και θα σηκωθώ μα θα 'ναι απλά
Μια στο τοιχο μου σκιά και
Πέφτω παλι ελπίζοντας να βρω
Το κάτι που μετράει
Και και είναι φορές γενικά που τραγουδάω
Σε σκιές που βλέπω σε τοίχους αργά
Μακαρι να τα' κουγαν αυτά
Γιατί νομίζω κάτι υπάρχει
Και ας απλά είναι σκιά και
Με ρώτησε προχθές η (αχχ) γιατί τα τραγουδάω αυτά
Ζω μες το χρωμα μα δε βγαίνει αυτό το feeling στα γραπτά
Είμαι όλο έξω σαν τους φοιτητές που θέλαμε μικρά
Μα συνεχίσουν να 'ναι όσα γράφω κακα και
Εγώ τι να της πω, πως δεν ειμαι από όσους βλέπουν απλά
Βλέπω από όλο τον καμβά μόνο τα σκούρα χρώματα
Γυρνώ στην παλιά πόλη στην Κέρκυρα τα ξημερώματα
Και αφήνω αποτυπώματα σε τοίχους
Αναπνέω την βρόμα από τους γύρω κουτσομπόληδες κατοίκους και
Φτύνω την απορία τους όταν ακούν τους χτύπους
Από το διαμέρισμα που μένω και
Η δική τους περιέργεια τους
Κάνει να κοιτούν τι έκανα πριν που
Έγραφα ένα τετράστιχο ακόμα
Για μια φίλη που είχα να την
Βλέπω κάθε μέρα αλλά τώρα
Θα κλείσουμε ένα μήνα που δεν τα λέμε
Καλά και πλέον ξέρω πως δεν φταίω
Για αυτά
Μα βλέπω μέρες τα παιδιά να χαίρονται
Με το τίποτα στις μέρες τους και εγώ προβληματιζομαι στεγνά
Η μανα μου το λέει ευλογία μα συχνα
Παρακαλώ να μάθω πως να χαίρομαι κάνοντας τίποτα μέσα στην μέρα
Σιχάθηκα την μέρα που ήρθε
Εκείνη η μερα που έλεγα
"να μην έρθει εκείνη η μέρα"
Και ξέρω πως δεν έχω τρελαθεί
Να είναι ένα ακόμα απαισιόδοξο
Ραπ ώστε να είναι εκεί όταν θα φύγω
Και έιναι φορές γενικά που θα ξυπνήσω
Βράδυ και θα σηκωθώ μα θα 'ναι απλά
Μια στο τοιχο μου σκιά
Και πέφτω παλι ελπίζοντας
Να βρω το κάτι που μετράει
Και και είναι φορές γενικά που
Τραγουδάω σε σκιές που βλέπω σε τοίχους αργά
Μακαρι να τα' κουγαν αυτά
Γιατί νομίζω κάτι υπάρχει και ας
Απλά είναι σκιά και
Άφησα πίσω τόσα όταν μ' άφησαν πίσω
Και είπα πως δεν θα ξαναγυρίσω
Την μαύρη καρδιά μου έκανα πέτρα
Και πριν φύγω πίσω πέταξα
Αυτή την φορά δεν θα λυγισω
Παλιοφιλε άμα δεις τα παιδιά
Πες τους "γειά" από εμένα
Και ότι δεν θέλω πολλα πολλά
Το δήθεν ενδιαφέρον τους πια δεν με συγκινεί
Όπου και να 'ναι να ειναι καλά
Και αν σε ρωτήσουνε τι κάνω και που πάω πες τους πως όπου είμαι γελάω
Πως τους φόβους μου σιγά-σιγά νικάω
Πες της πως την ξεπερνάω
Δεν την έχω ανάγκη πια
Πες τους πως με έχεις δει να μην τα παρατάω
Πες τους ότι έβαλα μυαλό
Τα μάτια μου άνοιξα και είδα
Γύρισα σελίδα
Κόπασε μέσα μου η καταιγίδα
Πότε ξανά στα ίδια, ποτά ξανά συντρίμμια
Πες τους για όλους και για όλα υπάρχει ελπίδα
Πες τους πως κανέναν τους δεν ξαχασα
Με βρήκα όταν τους έχασα
Ευθύνονται και αυτοί γι αυτό
Που έγινε πες τους... ευχαριστώ πως
Δεν μου λείπουν, να μου λείπουν απόψε κέρδισα... κερδισα... ΚΕΡΔΙΣΑ
Και έιναι φορές γενικά που
Θα ξυπνήσω βράδυ
Και θα σηκωθώ μα θα 'ναι απλά
Μια στο τοιχο μου σκιά και
Πέφτω παλι ελπίζοντας να βρω
Το κάτι που μετράει
Και και είναι φορές γενικά που
Τραγουδάω σε σκιές που βλέπω σε τοίχους αργά
Μακαρι να τα' κουγαν αυτά
Γιατί νομίζω κάτι υπάρχει και ας απλά είναι σκιά