Ο ήλιος βγαίνει
Η θάλασσα περιμένει
Ενα ακόμα καλοκαίρι θα μας βρει χέρι χερι
Στην άμμο κάστρα
Κοιτάζεις τα άστρα
Ρομαντικά δε θέλω να σου κάνω χαλάστρα
Μα...
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που είχα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα και εντυπωσιαστηκα
Απτό πόσο αλλαξα μέσα στα χρόνια που έχουν περάσει
Τα χρόνια κύλισαν σα δείκτες σε ρολόγια
Κι ήταν τα γαμημενα νιάτα μας μια ωρολογιακή βόμβα
Στην παραλία κάποιος άναψε φωτιά
Και μετά στη μοναξιά μου μέσα πέταξα τραγούδια
Και ο αέρας δρόσισε και είχε μια μυρωδιά αλμυρή
Της γειτονιάς τα γιασεμιά τη σιγοντάρουν
Και όταν νυχτώσει η άσφαλτος βράζει
Και καίει τη σόλα μου
Και σε όλα μου τα λόγια
Οι λέξεις μόνες τους ριμαρουν
Κι αυτή είναι η ποίηση που έγραψα στη σάκα μου με Μπλανκο
Όσα άκουσε το θρανίο στη λυκειακη θητεία μου
Κάθε σκιρτήμα στοίχο θα κάνω
Κάθε καρδιοχτυπι είναι μπαρούτι
Γράφω για την εφηβεία με δυναμίτη ενα ηλιόλουστο τραγούδι
Και το γράφω για να ρθω να σε βρω
αλλα παθαίνω εγκαύματα όταν το αγγίζω
Τον χρόνο μου παν πως κάνεις δεν τον γυρίζει πίσω
Μα εγώ δίνω αγώνα να με πείσω πως εγώ μπορώ
Ποιος θα μπορέσει να με πείσει πως ωριμασα
Ενώ το αίμα απτην πληγή ακόμα τρέχει
Ποιος από σας θα μου θυμησει πως
μεγάλωσα και πως ακόμα και τα καλοκαίρια βρέχει
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που είχα γράψει ποτέ
Ήταν θλιμμένο και δε πήγαινε έτσι
Είχε αλάτι από θάλασσα και αλάτι από δάκρυ
Και στα χείλη άφηνε μια γλυκόπικρη γεύση
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που είχα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα και εντυπωσιαστηκα
Απτό πόσο αλλαξα μέσα στα χρόνια που έχουν περάσει
Το πρώτο μου μεθύσι το φοβόμουν και δε το κάνα
Το πρώτο μου κορίτσι το φοβόμουν πως θα το χανα
Το πρώτο τους φιλί το δίνουν τέλεια οι δειλοί
γιατί είναι οι μόνοι που τολμούν να το ονειρευτουν πολύ
Και αυτή είναι μια ιδανική ιστορία εφηβική
Μία νύχτα καλοκαιρινή ήταν το πρώτο
μου ταξίδι με φίλο λίγο έξω απτην Αττική
Με δύο εισιτήρια για το ΚΤΕΛ που μας αφήσανε πανί με πανί
Κι ήμασταν όλοι πιτσιρίκια
Ο ένας έπαιζε με την καρδιά του αλλου
Εις το όνομα ενός έρωτα μεγάλου
Και τα έβαζα μαζί της όταν έφταιγα
Και γω κι όταν τα έβαζε μαζί μου
Εκείνη έλεγα πως την αγαπώ
Μεγάλες λέξεις μα τις είχα κάνει τρόπο ζωής
Οι επικίνδυνες μέρες μιας εφηβείας αιχμηρής
Έτσι βαφτιστικαν γιατί κάθε μικρό μας τέλος ήταν θάνατος
Η τελευταία μέρα της γης
Μα το "εμείς" ήταν τα πάντα
Και ας το εκπέμπω απτό οχυρό του "εγώ"
Που στα 26 μου ζω
Που ψάχνω κάτι αγνό να ακολουθήσω
Στα μάτια να με δει και να μου δώσει συμβουλή
Να μη μ αφήσω την αγάπη να μισησω
Ποιος θα μπορέσει να με πείσει πως ωρίμασα
Ενώ το αίμα απτην πληγή ακόμα τρέχει
Ποιος από σας θα μου θυμησει πως μεγάλωσα
Και πως ακόμα και τα καλοκαίρια βρέχει
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που είχα
γράψει ποτέ ήταν θλιμμένο και δεν πήγαινε έτσι
Είχε αλάτι από θάλασσα και αλάτι από δάκρυ
Και στα χείλη άφηνε μια γλυκόπικρη γεύση
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που είχα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα και εντυπωσιαστηκα
Απτό πόσο αλλαξα μέσα στα χρόνια που έχουν περάσει
Πες μου τον πρώτο στοίχο
Να δω αν θυμάσαι λίγο
Πες μου τον πρώτο στοίχο
Να δω αν θυμάμαι εγώ
Ωωω.
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που είχα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα και εντυπωσιαστηκα
Απτό πόσο αλλαξα μέσα στα χρόνια που έχουν περάσει