Ήταν ένας τύπος που με άκουγε παλιά
Σε κάθε λαιβ πρώτη σειρά
Βαμμένο μάτι σαν να ήθελε να μου μοιάσει
Πριν βγάλουμε φωτογραφία μου είχε πει μια φορά
Ευχαριστώ που ήσουν εκεί αν δεν ήσουν θα τα χα χάσει
Ήταν μια κοπέλα που με άκουγε παλιά
Σε κάθε λαιβ πρώτη σειρά
Έκλαιγε όταν τραγουδούσα
Πριν με πάρει αγκαλιά μου είχε πει
Μια φορά σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί αν δεν ήσουν θα αυτοκτονούσα
Ήταν ένας πατέρας που στα λαιβ άραζε μπάρα
Έπινε μπίρα και έφερνε τις δυο κόρες του να δουν
Μας έβγαλε φωτογραφία και πριν φύγουνε μου είπε
Αντί να ακούνε την σαπίλα χαίρομαι που σας προτιμούν
Ήτανε μια μητέρα που μου έσφιξε το χέρι και μου είπε
Με έμαθες μαζί της να επικοινωνώ
Και είδα στης κόρης το καρπό δυο σημάδια που ήταν άσπρα
Και με είδε που τα είδα και άπλα είπε ευχαριστώ
Ήταν ένα αγόρι με ένα όνειρο τρελό
Να σκεφτεί ένα στίχο κάλο και ίσως τον κόσμο να αλλάξει
Πέτυχα κατά το ήμισυ πλέον μπορώ να πω
Αλλά το στίχο τον κάλο ακόμα δεν το έχω γράψει
Και όταν πεθάνω μην με θάψεις σαν θρύλο
Θάψε με σαν φίλο και κλάψε με λίγο
Πάνω στον τάφο του παιδιά είχαν γράψει
Ενθάδε κείται εκείνος που τον κόσμο ήθελε να αλλάξει
Γιατί για μας δεν έμεινε κάτι αυτό είναι για όσους μείναν στο ράφι
Θυμήσου μας εκείνο το βράδυ που το παιδί μέσα του θα το χει ανάγκη
Γιατί εμείς μείναμε πίσω και μπορούν όσοι φοβούνται καταφύγιο να βρουν
Τα νιάτα φεύγουν, τα χρονιά περνούν
Μα οι παιδικοί μας ήρωες πότε δεν γερνούν
Θυμίσου ποιος ήταν εκεί λοιπόν όταν το νόημα φθίνει
Ποιος στα δύσκολα δεν μάσησε και φτήνει
10 λεξεις για να ακούσουν εκείνοι
Που το σύστημα τους είπε είστε λίγοι
Και να τους ταίσει θέλησε στα κτήνοι
Ποιος εχει πάρει την ευθύνη
Ποιος χωρίς να πάρει δίνει
Ποιος φιλος τις πληγές σου απαλύνει
Ποιος ήταν ο λόγος που δάκρυσες σε εναν στίχο
Και από φίλος έγινε τότε αδερφός
Πως μπορεί από τις άμυνες σου να σε γδύνει
Να σου δίνει συμβουλές να παραμείνεις δυνατός
Να δεχεται τα χρονια διπλα σου να υπομεινει
Και να γίνεται φύλακας άγγελος από αδερφός (να το θυμάσαι αυτο)
Δεν πίστευα στους φύλακες αγγέλους ως την μέρα που εκείνο το κορίτσι
Σε ενα λάιβ μου είχε πει είσαι ο λόγος που είμαι ακόμα στην ζωή
Ύστερα είδα τους αγγέλους να μου λένε να πιστέψω σε μένα
Και όταν πεθάνω μην με θάψεις σαν θρύλο
Θάψε με σαν φίλο και κλάψε με λίγο
Πάνω στον τάφο του παιδιά είχαν γράψει
Ενθάδε κείται εκείνος που τον κόσμο ήθελε να αλλάξει
Γιατί για μας δεν έμεινε κάτι αυτό είναι για όσους μείναν στο ράφι
Θυμήσου μας εκείνο το βράδυ που το παιδί μέσα του θα το χει ανάγκη
Γιατί εμείς μείναμε πίσω και μπορούν όσοι φοβούνται καταφύγιο να βρουν
Τα νιάτα φεύγουν, τα χρόνια περνούν
Μα οι παιδικοί μας ήρωες πότε δεν γερνούν
Και η σελήνη γελά
Και εκείνη η αγκαλιά με την μικρή μας ιστορία, στα χέρια, στα αστέρια
Γιατί για μας δεν έμεινε κάτι αυτό είναι για όσους μείναν στο ράφι
Θυμήσου μας εκείνο το βράδυ που το παιδί μέσα σου θα το χει ανάγκη
Γιατί εμείς μείναμε πίσω και μπορούν όσοι φοβούνται καταφύγιο να βρουν
Τα νιάτα φεύγουν, τα χρόνια περνούν
Μα οι παιδικοί μας ήρωες πότε δεν γερνούν
Και αν με αγαπάς μην με αφήσεις στην κόλαση