Βούλωσε το, γαμώτο,βούλωσε το λεω
Ενώ στο κεφάλι μου ζεις
Είσαι εκεί από τα παιδικά μου χρόνια
Και απόφαση δεν πήρες να βγεις
Απ'τον έκτο, πήδα από τον έκτο είπες
Και τότε σε φοβήθηκα τόσο
Γιατί δεν φοβήθηκα αυτό που πρότεινες, μα
Φοβήθηκα πως θέλω να ενδώσω
Δεν είσαι φωνή ακριβώς είσαι κάτι σαν σκέψη
Είσαι κάτι που πάγωσα
Γιατί μου ψιθυρίζεις μαλακίες
Όποτε τις ράγες πλησιάζω πιο άμεσα
Στο τρένο όταν έρχεται βαλ'το χέρι σου μπροστά
Εφόσον ήδη σταματά δε θα στο σπάσει
Δεν ξέρω αν και εσύ ακούς εκείνη την φωνή
Και αν που, και που την ικετεύεις να σκάσει
Τη φωνή που σε καλεί με παρακάλι να ακουμπήσεις
Την τοστιέρα όταν καίει
Την φωνή που όταν ο φίλος σου, σου λέει μυστικά
Αναρωτιέται αν σε πρόδιδε τι θα 'κάνες με αυτά
Τη φωνή που επιμένει πως ο καλός,καλό δεν βλέπει
Και πως τα πρέπει είναι φτιαγμένα μόνο για τους άλλους και όχι για μας
Τη φωνή που σου 'πε Πάρε στα χέρια σου το μαχαίρι
Και τα σημάδια τωρα δεν αντέχεις πια να τα κοιτάς
(Δεν σταματά ποτε)
Η φωνή της εκείνη που κρίνει και λέει πως θα γίνει αποψε κακο
Παλιά μου ζάλη
Ίδιο παιχνίδι και πάλι
Σφαίρα, κάνη, σκανδάλη μου
Μου γαμας το κεφάλι
Ποιος τολμά να το κάνει
Ποιος θα παίξει μαζί μου
Ποιος απόψε ψήνεται να πεθάνει
Όχι εγώ, όχι εγώ
Κάθε μέρα της λέω όχι εγώ
Όχι εδώ, όχι εδώ
Δεν θα ξεσπάσουμε όχι εδώ
Όχι αυτό, όχι αυτό
Μην το αγγίξεις, σε παρακαλώ
Απόψε το βράδυ, απόψε το βράδυ κάποιος κρατήθηκε
Όχι εγώ
Ήπια ο,τι πίνεται και το μυαλό μου έπαψε να αμύνεται
Ανοίγεται και χύνεται στο πάτωμα
Μα το μαγκωμένο μου στόμα στα χείλη δάγκωσα
Το μάσησα και έπειτα το μάτωσα
Άργησα να ενδώσω μα απόψε θα σου δώσω αυτό που μου ζητούσες τόσο
Φωνή μες στο κεφάλι μου, μάγισσα
Θέλεις κακό, θα κάνω κακό
Τις αναστολές μου πίσω άφησα
Κοιτάω τα αμαξια και σκέφτομαι ποσό θα ποναγε να με πατήσουν
Κοιτάω τους φίλους μου και σκέφτομαι στην κηδεία μου αν θα δακρύσουν
Κοιτάω τους ξένους και σκέφτομαι αν τους την έπεφτα πως θα αντιδρούσαν
Πόσοι να με έδερναν, πόσοι θα έτρεχαν
Πόσοι τριγύρω θα μας προσπερνούσαν
(Δε σταματά ποτέ)
Η φωνή της εκείνη που κρίνει και λέει πως θα γίνει αποψε κακο
Παλιά μου ζάλη
Ίδιο παιχνίδι και πάλι
Σφαίρα, κάνη, σκανδάλη μου
Μου γαμας το κεφάλι
Ποιος τολμά να το κάνει
Ποιος θα παίξει μαζί μου
Ποιος απόψε ψήνεται να πεθάνει
Κι όσο εκείνοι φοβούνται
Μες στο μυαλό τους κοιμούνται
Και περιμένουν την ώρα τους
Τέρατα όπως εγω
Η εποχή που ζεις δεν προωθεί τον διάλογο
Το βάρος που 'χει πέσει πάνω σου είναι δυσανάλογο
Ακούμε και έλα βρες με στο μυαλό σου, είναι καλά εδώ
Έλα να σου μάθω να χορεύεις με το διάβολο
Είσαι πιο έξυπνος από όλους, για αυτό δυστυχείς συχνά
Γνωρίζεις τα τινά, για αυτό και περιμένεις τα δεινά
Οι άνθρωποι λιθοβολούν αυτό που δεν καταλαβαίνουν
Και δεν σε καταλαβαίνουν και πολλοί γενικά
Δεν ξέρω αν θέλω να σε πείσω να πεθάνεις
Ή να κανείς το κακό για το οποίο σε προορίζω
Το ξέρω καλά πως είναι να σε έχουν στήσει στη γωνιά
Και αν δεν τους φας πρώτος εσύ, θα σε φάνε εκείνοι νομίζω
(Δε σταματά ποτέ)
Η φωνή της εκείνη που κρίνει και λέει πως θα γίνει αποψε κακο
Παλιά μου ζάλη
Ίδιο παιχνίδι και πάλι
Σφαίρα, κάνη, σκανδάλη μου
Μου γαμας το κεφάλι
Ποιος τολμά να το κάνει
Ποιος θα παίξει μαζί μου
Ποιος απόψε ψήνεται να πεθάνει
Παλιά μου ζάλη
Ίδιο παιχνίδι και πάλι
Σφαίρα, κάνη, σκανδάλη μου
Μου γαμας το κεφάλι
Ποιος τολμά να το κάνει
Ποιος θα παίξει μαζί μου
Ποιος απόψε ψήνεται να πεθάνει
(Να πεθάνει
Να πεθάνει)