Όλοι έχουν παγώσει και φοράνε φούτερ
Έχει η πόλη έξω μηδέν βαθμούς
Όλοι έχουν παγώσει και φοράνε φούτερ
Έχει η πόλη έξω μηδέν βαθμούς
Απόψε οι ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη
Στοιχειώνουν τα φαντάσματα τους ζωντανούς
Και καθώς τραυλίζω την αργκό με κρύβει
Ο αόρατος μανδύας, μα είμαι εδώ, μ' ακούς
Απόψε οι ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη
Οι αναπτήρες σας ψηλά για τους νεκρούς
Πες μου ποιος θέλει θάνατο
Δώσ' μου τα μάτια σου να με δω
Είπα θα φύγω, μα να 'μαι εδώ
Δεν έχω τα κότσια, γάμα το
Πες μου ποιος θέλει θάνατο
Όχι, αγάπη μου, όχι εγώ
Είπα θα φύγω, μα κάτι με κράτησε
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο
Το αίμα στα χείλη είναι νόστιμο
Κλείσε το στόμα και κράτα το
Πυρετός το Ψυχοσάββατο
Θα κλάψουν σαν να 'ταν μνημόσυνο
Η κόλαση πάγωσε από τ' αστεία
Δε θέλουνε beef, τηρούν την νηστεία
Μωρό μου, αν πεθάνω τους γάμησα
Συγγνώμη για την απιστία
Σ' έκλεισα χωρίς αέρα στην καρδιά μου μέσα
Πίνω και παραπατάω, οι άμυνές μου 'πέσαν
Το καλό παιδί μου 'παν να σώσουν δεν μπορέσαν
Και σαν εμένα οι δικοί μου χάνουν αίμα και
Όλοι έχουν παγώσει και φοράνε φούτερ
Έχει η πόλη έξω μηδέν βαθμούς
Απόψε οι ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη
Στοιχειώνουν τα φαντάσματα τους ζωντανούς
Και καθώς τραυλίζω την αργκό με κρύβει
Ο αόρατος μανδύας, μα είμαι εδώ, μ' ακούς
Απόψε οι ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη
Οι αναπτήρες σας ψηλά για τους νεκρούς
Έκοψα τα χέρια απ' το αγόρι σου
Ξέρω είμαι ντόπα, θα μπορούσα να 'χω την πόρνη σου
Ξέρω ότι θα 'θελες το flow αυτό
Έχω τρελαθεί, σαν τον Αύγουστο Κορτώ
Με λέγαν κουτό, έπινα χόρτο
Όταν ψιθύριζα τα σ' αγαπώ, μα
Δε θυμάμαι πότε μου είπαν αυτοί σ' αγαπώ, εκείνοι έκαναν μόκο
Απόψε νόσησα, σαν superstar είμαι sassy
Τα μαλλιά μου ξύρισα, σκούπα και φαράσι
Στο παρελθόν μου δε γύρισα, κοίταξα μπροστά μου και είδα πως
Φαίνομαι τόσο χλωμός, είμαι άρρωστος, ξενύχτησα
Φόβοι μου δαχτυλοδεικτούμενοι
Οι ελπίδες μου σαν Κατακουζηνοί
Δυο απ' αυτές στο ιώδιο, πέντε βαθμοί στην εντατική
Το καλό παιδί μου 'παν να σώσουν δεν μπορέσαν
Και σαν εμένα οι δικοί μου χάνουν αίμα και
Όλοι έχουν παγώσει και φοράνε φούτερ
Έχει η πόλη έξω μηδέν βαθμούς
Απόψε οι ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη
Στοιχειώνουν τα φαντάσματα τους ζωντανούς
Και καθώς τραυλίζω την αργκό με κρύβει
Ο αόρατος μανδύας, μα είμαι εδώ, μ' ακούς
Απόψε οι ψυχές θα αναπαυθούν εν ειρήνη
Οι αναπτήρες σας ψηλά για τους νεκρούς
Σ' αγαπώ σαν τον θάνατο
Θα πάρω τη νιότη απ' τα μάτια σου όσο αντέχεις τα λάθη μου
Βάσανα κι άγχη που έχω στη πλάτη μου, δες την ανάγκη μου
Να νιώσω μεγάλος, μα βιάστηκα
Κι έχω δυο χέρια παράλυτα, δυο γόνατα άρτια
Που από του νου μου το βάρος σαπίσαν κι άνεμοι τα κάστρα μου χάλασαν
Να τα φτιάξω ξανά δεν προσπάθησα
Γι' αυτό πιες απ' αυτό και κουρνιάσου μαζί μου στο πάτωμα
Γιατί φοβάμαι πως αν σηκωθείς θ' αντικρύσεις πώς τα 'κανα
Τα γράφω και ντρέπομαι, μα του Ιούδα η λόγχη δεν ψεύδεται
Κι όταν τρυπώ το κορμί μου μ' αυτή
Ποιο μουνί θα τολμήσει να πει πως η τέχνη μου έφθειρε
Όλοι έχουν παγώσει και εύχομαι πνευμονία
Αιμόφυρτος στη γωνία
Βρωμάει τζιν και προδοσία η ανάσα
Όλοι έχουν παγώσει γιατί λέω αστεία
Και δεν περιμένω να ακούσουν φωνές απ' την κάσα