Κορίτσι φάντασμα, ένα κορίτσι φάντασμα
Χλωμό με δύο μάτια βαμμένα με το σκοτάδι
Έχει δουλειές στη γη και αν δεν τις κλείσει
Δεν θα την αφήσει ο βαρκάρης να περάσει απέναντι στον Άδη
Κορίτσι φάντασμα, ένα κορίτσι φάντασμα
Μ' ακολουθεί συχνά και στον ίσκιο μου κάπως κρύβεται
Και αν η μοίρα διαβάζεται απ' τις παλάμες
Τη δίκη της διάβασε τη απ' το λαιμό μου που με πνίγουνε
Μα κοιτάζω πίσω μου και δεν είναι κανείς, πάλι
Αλλά η αιθάλη λέει πως ήρθες να με δεις, πάλι
Να με γεμίσεις τύψεις μάλλον προσπαθείς, πάλι
Κορίτσι φάντασμα, σε μίσησα, σ' αγάπησα
Γράφω για τα ταξίδια που ποτέ δεν με πήγες
Τις συγγνώμες που χρωστάς, αλλά ποτέ σου δεν είπες
Οι στίχοι μου είναι υποκατάστατα των πράξεων που δεν έκανες
Ομίχλη έγινες και ασφυκτιούν οι ηλιαχτίδες
Και τα λουλούδια στο βάζο μαράθηκαν
Και το παράθυρο μόνο του ανοίγει
Και είναι λευκή σα σεντόνι
Με γδύνει, ξαπλώνει
Και τα δόντια της στη σάρκα μου μπήγει
Μεσάνυχτα και πάλι δεν κλείνω μάτι
Ανατριχιάζω όταν πέφτει το βράδυ
Είχα πειστεί πως δεν πιστεύω στα φαντάσματα
Και κόμπο δε θα μου 'δενε καμιά το στομάχι ξανά
Κρύβω το φόβο μου κάτω απ' το κρεβάτι
Και χορεύω σαν να μην τρέχει κάτι
Του έρωτα με σιγουριά πατώ τα βήματα
Μα νιώθω σαν να περπατάω στο σκοτάδι
Μου 'πε δεν θα τελειώσει ποτέ
Θέλει να τη μισήσω λίγο και ξεσπάει επάνω μου
Μου λέει σ' αγαπάω χαζέ
Αλλά συγνώμη δεν σκοπεύω να ζητήσω για τα λάθη μου
Και τη συγχώρεση άστη για τους Αγίους
Εγώ αμαρτωλό, επέλεξα να σ' αγαπώ
Και με μισώ που σε αφήνω να με κανείς ότι θέλεις
Για αυτό επέλεξα να μη σε συγχωρώ
Και αν δεν με συγχωρείς και συ μα μ' αγαπάς είμαστε πάτσι
Και θα έρχομαι τα βραδιά για χορό από τη κόλαση
Μπορώ να επιλέξω την αιώνια γαλήνη
Αλλά καύλα δεν με ψήνει, αν δεν σ' έχω στο παράδεισο να μπω
Και 'γω που ξέρω από έρωτα απορώ
Τα βήματα για το χορό θαρρώ μπορώ να τα πατήσω
Και το παίζω σίγουρος για να κερδίσω
Ενώ αβέβαια βαδίζω
Με μεταιωρο βήμα λες και στο σκοτάδι προχωρώ
Κορίτσι φάντασμα, άκου κορίτσι φάντασμα
Όσο και να σ' αγάπησα δεν ήτανε γραφτό μας
Ποιο είναι το ριζικό μας μετά τα άσχημα
Πες μου, ποιος παράδεισος θα πάρει το μητρώο το δικό μας
Και τα λουλούδια στο βάζο μαράθηκαν
Και το παράθυρο μόνο του ανοίγει
Και είναι λευκή σα σεντόνι
Με γδύνει, ξαπλώνει
Και τα δόντια της στη σάρκα μου μπήγει
Μεσάνυχτα και πάλι δεν κλείνω μάτι
Ανατριχιάζω όταν πέφτει το βράδυ
Είχα πειστεί πως δεν πιστεύω στα φαντάσματα
Και κόμπο δε θα μου 'δενε καμιά το στομάχι ξανά
Κρύβω το φόβο μου κάτω απ' το κρεβάτι
Και χορεύω σαν να μην τρέχει κάτι
Του έρωτα με σιγουριά πατώ τα βήματα
Μα νιώθω σαν να περπατάω στο σκοτάδι
Όπου πας θα με κουβαλάς
Θα κλαις, θα πονάς, μα δεν θα ξεχνάς
Μη κλαις τόσο, ποσό μ' αγαπάς
Όταν πεθάνω θα σε στοιχειώσω
Όπου πας θα με κουβαλάς
Θα κλαις, θα πονάς, μα δεν θα ξεχνάς
Μη κλαις τόσο, ποσό μ' αγαπάς
Όταν πεθάνω θα σε στοιχειώσω
Μεσάνυχτα και πάλι δεν κλείνω μάτι
Ανατριχιάζω όταν πέφτει το βράδυ
Είχα πειστεί πως δεν πιστεύω στα φαντάσματα
Και κόμπο δε θα μου 'δενε καμιά το στομάχι ξανά
Κρύβω το φόβο μου κάτω απ' το κρεβάτι
Και χορεύω σαν να μην τρέχει κάτι
Του έρωτα με σιγουριά πατώ τα βήματα
Μα νιώθω σαν να περπατάω στο σκοτάδι