Στο άδειο τετράδιο μου πάνω
Αφήνω μελάνι να στάξει
Στης χάρτινης λίμνης τον πάτο
Δυο στίχους μου έχω πετάξει
Απόψε εδώ δεν ξημερώνει
Η μέρα δεν θέλει να αλλάξει
Στου νου μου τα δάση μονάχος μου
Δυο στίχους μου έχω ξεχάσει
Στην χάρτινη λίμνη
Εκεί που χόρευαν πάντοτε οι κύκνοι
Εκεί που όλα τα άσχημα όμορφα γίνονταν
Κάτω απ'το φως της σελήνης
Με έριξε βίαια του έρωτα η θύελλα, παραπάτησα επίμονα
Και καθώς έπεφτα μεσ'τα νερά
Ή χαρτιά της
Θαύμαζα λίγο κ έπειτα πνίγηκα
Για ποιον θάνατο γλυκό μου μιλάς?
Για ποια λάθη παρελθόντος τραγουδάς?
Για ποια μάτια γαλάζια λες πως αξίζει να λιποψυχάς?
Θες να πεθάνεις για ένα εμάς
Ένα ρομάντζο, μια χαμένη ρεβάνς?
Χάνεις τα πάντα απόψε με μιας
Μα πείθεις τον εαυτό σου πως
Απόψε νικάς
Πώς το κάνεις αυτό?
Σήμερα πονώ
Ψάχνω έναν ώμο να πιαστώ
Μα πέφτω, πάλι σε λήθη
Λιθια λίμνη, τον καλλιτέχνη τσακίζει
Μα πώς το κάνεις αυτό?
Σήμερα πονώ
Το χέρι δεν φαίνεται απ'το νερό
Βυθιζομαι κάτω, δεν νιώθω παλμό
Η χάρτινη λίμνη με κέρδισε
Τώρα το μέρος είναι που κατοικώ
Τώρα το μέρος είναι που κατοικώ
Ποια λόγια να σου πω τελευταία?
Ποιος στίχος θα σου κάνει παρέα?
Ποιο ειν' το τελευταίο τραγούδι
Που θα γεφυρώσει το χάσμα?
Και αν τελειώσανε για'μας τα ωραία
Τα αισθήματα μας είναι αμοιβαία
Και ήθελα να σου αφιερώσω
Της χάρτινης λίμνης το κύκνειο άσμα
Κι είναι λευκό το χαρτί
Και το στυλό απόψε πάνω δεν γράφει
Το διπλοτσακίζω στην άκρη
Ένα χάρτινο κύκνο έχω φτιάξει
Και έχω μια λίμνη με δάκρυ γεμάτη
Απ'τα βράδυα που είχα ανάγκη
Μια ελπίδα κ ας ήτανε χάρτινη
Στον κύκνο παρέα να κάνει
Έζησα για χρόνια εδώ, μου είναι γνώριμος αυτός ο τόπος
Μα τόσο άγνωστος ακόμα ο τρόπος
Με τον οποίο θα φύγει ο φόβος
Η εξορία μου δεν έχει κάγκελα
Ούτε κελί για να με φυλακίσει
Έχει μονάχα κι άλλους σαν εμένα
Από την θλίψη μας μόνο θα ζήσει
Και πάνε μήνες που κάνω
Προσπάθεια να βγω, μα τα φτερά
Δεν βοηθάνε σ'αυτό
Και όσοι περνούν απλά
Χαμογελάνε και φεύγουν
Το βούρκο που κατοικώ, κάποιοι
Ονομάσαν βυθό των αμαρτιών
Και δίχως την πειθώ προσπαθώ
Να τους πω, πως εγώ εδώ δεν ανήκω
Και έκανα σπίτι την λίμνη
Μία μικρή προσευχή για εκείνη
Έγραφα όσο καιρό ήμουν απών
Μήπως τον πόνο αυτό απαλύνει
Κάνε μαζί μου βουτιά στον βυθό
Για'σενα εγώ θα σκοτώσω τα κτήνη
Πλάγιασε δίπλα μου, πάνω στην κλίνη
Να φύγουν από το νου σου τα σμήνη
Ξέρω οι τύψεις σου γίναν πουλιά, απ'τα κλουβιά τους τα ελευθερώνω
Ποια λόγια να σου πω τελευταία?
Ποιος στίχος θα σου κάνει παρέα?
Ποιο ειν' το τελευταίο τραγούδι που θα γεφυρώσει το χάσμα?
Και αν τελειώσανε για'μας τα ωραία, τα αισθήματά μας είναι αμοιβαία
Και ήθελα να σου αφιερώσω της χάρτινης λίμνης το κύκνειο άσμα
Στου νου μου τα δάση μονάχος
Δυο στίχους μου έχω ξεχάσει
Απόψε 'δω δεν ξημερώνει
Η μέρα δεν λέει να αλλάξει
Στης χάρτινης λίμνης τον πάτο
Δυο στίχους μου έχω ξεχάσει
Στο άδειο τετράδιό μου πάνω
Αφήνω μελάνι να στάξει