Στο σταυροδρόμι μοναξιάς και ηρεμίας καθώς βάδιζα
Το σκέφτηκα πολύ πίσω να πάω να βάλω σε μια τάξη
Το τι νοιώθω και τι σκέφτομαι πριν τα 20
Και να μάθω στρωτά να περπατάω
Να μην πίνω πολύ τα σαββατοκύριακα γιατί το παρακάνουμε
Και δε φέρουμε ευθύνη για όσα πούμε η όσα κάνουμε
Και όλο λέμε πως φτάνουμε μα μένουμε να υπάρχουμε
Και να αρκούμαστε μόνο σε αυτό
Τον τρόπο να τα πω ψάχνω καιρό
Και η μελωδία στο μυαλό μου σκάει φάλτσα
Από την πρώτη λα ως την τελευταία ντο
Θυμάμαι σαν παιδί μικρό ένα τραγούδι παιδικό
Που δεν μπορώ να το αρθρώσω πια και να ακούσεις σωστό
Οι ένοχες γιναν θηλιά και εσύ μου σπρωχνεις το σκαμπό
Με βλέμμα αθώο και πώς σκατά πρέπει να σε κοιτώ
Χαμογελώ μπροστά στον θάνατο, γαλήνια κοιτώ
Αν έρθει το τέλος νωρίς
Έχω κομμάτια να σας πω
Βαριανασταίναξα και κλείστηκα στο σπίτι μου για σήμερα
Λάθος επιλογές, στρες και παυσίπονα
Δεν ξέρω αν σημαίνω για τους φίλους ότι σήμαινα
Πάλι καλά να λες που εντελώς απομακρύνθηκα
Δεν ήμουν ο μαλάκας που θυμάμαι πιο μικρός πολύ να ήμουνα
Δε ζήτησα πολλά από κανέναν και καλύτερα
Από σήμερα από νωρίς κοιμήθηκα
Σήμερα δεν ένοιαξε και τόσο αν είμαι τίποτα
Αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα
Ψυχή από χαρτί φτιαγμένη και σώμα από χώμα
Αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα
Το μαύρο που φορέσαμε είναι ποίηση, όχι χρώμα
Έχω αφήσει 10 λέξεις πάνω κάτω σε ένα άδειο τετράδιο
Να το ανοίγω όταν δε νοιώθω καλά
Να συμπληρώνω μια λέξη κάθε μια φορά
Που εγωισμός σου ταβάνι χτυπά και εγώ είμαι στο πάτωμα
Η διάφορα δε θα φανεί στο πάτημα αλλά στην άρθρωση
Όταν τρέμει η φωνή μας σηκώνω ανάστημα
Και ξεφυσάω προτού φτύσω την αλήθεια
Αφιλτράριστη ωμή χρόνια φίλη μου επιστήθια
Και λέξη λέξη συμπληρώνω κουπλέ
Κουπλε πάνω στο κουπλε πες μου πως θα νιώσω κομπλέ
Όταν ξέρω πως αυτό είναι πόνος και θλίψη αγκαζέ
Και πάνε ζευγάρι χρόνια που κρατάει αυτή η κολόνια
Και έχει καλύψει τα πάντα μας δείχνει ο τόπος βρόμα
Μικρά ανθρωπάκια είπαν τα πιο μεγάλα λογία
Και έχει καλύψει ο πόνος το σώμα μα νοιώθω ακόμα
Υπομονή, θα βγάλουμε μαζί και άλλο χειμώνα
Αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα
Ψυχή από χαρτί φτιαγμένη και σώμα από χώμα
Αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα
Το μαύρο που φορέσαμε είναι ποίηση, όχι χρώμα
Μας ξέρουν λίγοι αλλά μας αγάπησαν πολύ
Πιστεύω στην τύχη πια και πριν τα αφήσω
Άφησε με πίσω να σ' το γυρίσω
Και όλα από την αρχή ξανά
Αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα
Ψυχή από χαρτί φτιαγμένη και σώμα
Από χώμα
Αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα
Το μαύρο που φορέσαμε είναι ποίηση, όχι χρώμα