Δε φταίει κανείς, μ' εμένα τα 'χω
Εγώ πάλι με πιάνω να γράφω
Απομόνωση, νεύρα και άγχος
Από μόνος σου επέλεξες λάθος
Άλλη μια ευκαιρία στα σκουπίδια
Άλλη μια φορά στα αποκαΐδια
Αποζητάς πάλι να βρεις ενώ ξέρεις τα λάθη σου θα ναι τα ίδια
Τι περιμένεις; Πες μου, τι
Αν όχι τώρα πότε;
Ποιοι, είναι οι γαμημένοι λόγοι που σε βυθιζουνε στη σιωπή
Πες μου ειλικρινά γιατί να μην
α-νοίγεσε και να κρύ-βεις μέσα σου
πάντα τα πάντα,
Μην απορεί γιατί δεν βγάζεις άκρη
Γιατί πάντοτε είσαι στην άκρη
Γιατί μόνιμα επί ζητάς να ξεσπάς
Με το δάκρυ, δεν είναι όλοι σκάρτοι
Τη φωτιά εκμεταλλεύσου πριν
Να γίνει στάχτη,
Κοίτα τα πράγματα πάντα κατάματα
πριν να σηκώσεις το φράκτη,
Πρώτα σήκω και δώσε τη μάχη
Πέσε σήκω, πέσε πάλι
Κουράστηκα να 'μαι στο πάτωμα,
Πάντα να έχω σκυφτό το κεφάλι
Σήκω, πέσε
Σήκω πάλι
Να γεμίζω ήθελα το μέσα μου,
Γι' αυτό και πάντα άδειαζα το μπουκάλι
Κι έχω φιλήσει το πάτωμα
Που αργούσα πάντα να
Πάρω το μάθημα
Στα πόδια μου δεν πατούσα καλά
Μια ζωή στον εαυτό μου
Βάζω τρικλοποδιά
Κι είναι αργά για να πω πάλι
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Μέσα στο άδειο μπουκάλι μου χάθηκα
Και τα πάντα γύρω βλέπω θολά
Μια ζωή στον εαυτό μου βάζω
Τρικλοποδιά
Από 'μένα θα ακούς μόνο ψέματα
Είπα σε 'μένα και κάπως με έπεισα
Πως κάθε πτώση μου
Οφείλεται μόνο σε 'μένα,
Εγώ είμαι ο λόγος που έπεσα
Είμαι ο λόγος που ποτέ δε μ' έψαξα
Μέρες που ήξερα πως κάπου μ' έχασα
Κάπως εμένα δεν έβαλα ποτέ στον τοίχο
Για όσα ηλίθια λάθη μου έπραξα
Και είπα τα απίθανα πιεσμένα βαθοί
Δε θα δοκιμάσω ποτέ ψέμα πάλι
Αυτό για όσες φορές με είδα μόνο
Να πνίγομαι μέσα σ' ένα μπουκάλι
Χειμώνες μα και καλοκαίρια μ' αλκοολούχα μονάχα στα χέρια
Στην πόλη μέσα, όχι στ' ακρογιάλι
Μόνη παρέα μου ήταν η ζάλη,
Γι' αυτό για 'σένα έγινα το μήνυμα που κρύβεται πίσω από το φελλό
Να έχεις ν' ακούς όταν χάνεσαι,
Όταν χάνεις το δικό σου μυαλό
Είναι απλά μια ακόμα υπενθύμιση
Πως για ό,τι έπαθα φταίω εγώ
Για κάθε μία από τις τόσες μου
Τρικλοποδιές που μου βάζω
Πάντα με ό,τι πω
Πέσε σήκω, πέσε πάλι
Κουράστηκα να 'μαι στο πάτωμα,
Πάντα να έχω σκυφτό το κεφάλι
Σήκω, πέσε
Σήκω πάλι
Να γεμίζω ήθελα το μέσα μου,
Γι' αυτό και πάντα άδειαζα το μπουκάλι
Μη μου λες προσπαθώ
Μα δεν το έκανες καν εσύ,
Η ζωή δεν τα φέρνει όλα με άνεση
Αυτοί δε δίνουμε δεκάρα για το αν εσύ
Για να φωνάξεις στο πλήθος αυτήν τη άρθρωση
Κι είσαι άλλο εσύ, είσαι άλλο εσύ
Πάντα σου 'λεγα, Γιώργαρα, 
Ότι είσαι άλλο εσύ
Αυτοί σου δίνανε το χειροκρότημα,
Σ' το δίνω και δεν έκανες κάτι άλλο εσύ
Δεν είσαι τίποτα!, πες τους,
Φώναξε δεν είσαι τίποτα
Δεν είσαι είδωλο ούτε μορφή,
Ψεύτικα είδωλα έχουν αυτοί
Σε λένε είδωλο όταν στη σκηνή
Ψυχαγωγείς ή κανεις τα πάντα για να ακουστείς
Σε θέλουν για τα φώτα κι εσύ
Απλά για τη στιγμή
Δεν είναι εύκολο να το δεις,
Μα απόψε σε βοηθώ να το δεις
Όπως κι εγώ δεν είσαι κάτι το σημαντικό
Σε αντικαθιστούν στην πρώτη στραβή
Σαν εσένα υπάρχουν πολλοί
Που στάνταρ είναι πιο καλοί
Δεν είσαι τίποτα στην τελική
Πες το μαζί μου, θα το σταματήσω
Δε θα ξαναγράψω, δε θα ξανασβήσω
Θα σκεφτώ αν θα φτύσω και στο όχι θα καταλήξω
Θα σκίσω όλα τα γραπτά μου, δε θα ξαναυποθεί ποτέ τ' όνομά μου,
Θα πεταχτούν τα μικρόφωνά μου
Και θα γίνω άνθρωπος κενός
Όπως αυτοί
Ένα τίποτα
Κι έχω φιλήσει το πάτωμα
Που αργούσα πάντα να πάρω
Το μάθημα
Στα πόδια μου δεν πατούσα καλά
Μια ζωή στον εαυτό μου βάζω
Τρικλοποδιά
Κι είναι αργά για να πω πάλι
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Μέσα στο άδειο μπουκάλι μου χάθηκα
Και τα πάντα γύρω βλέπω θολά
Μια ζωή στον εαυτό μου
Βάζω τρικλοποδιά