Άλλη μια μέρα που τη βλέπω
Με τον άλλον να μιλά
Το κεφάλι μου πονάει
Η καρδιά σπάει
Και μόνο μια ερώτηση υπάρχει
Γιατί δεν είμαι εγώ αυτός που αγαπάει?
Και πάλι μόνος
Άλλο ένα βράδυ ρημάδι που κυριαρχεί
Μόνο ο πόνος
Στο μυαλό μου τίποτα
Τίποτα μα το συνήθισα
Δεν περνά ο χρόνος
Και δεν γιατρός ούτε φάρμακο
Είναι κάτι θανάσιμο
Γιατί σκάνε αναμνήσεις από
Ένα Σάββατο και είναι βάσανο
Ναι είναι βάσανο
Τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω?
Αυτή η ερώτηση μένει
Και αν δεν ξέρεις εσύ τότε απάντα μου
Ποιος στο διάολο ξέρει?
Απλά να ξέρεις πως δεν είμαστε ίδιοι
Απλά να ξέρεις πως
Τα χρόνια μας αλλάξανε
Και αν η ζωή μας είναι παραμύθι
Εμείς είμαστε οι ήρωες ή αυτοί που τα γράψανε?
Ο ήρωας μου πεθαίνει στο τέλος
Πάντα πεθαίνει στο τέλος
(Πεθαίνει στο τέλος)
Από ένα ξώφαλτσο βέλος, μένει συντεντριμμένος
Γιατί δεν μιλάς ρε αγάπη μου?
Πες μου γιατί δεν μιλάς?
Αυτό δεν είναι η αρχή μα το τέλος
Γιατί δεν μιλάς ρε αγάπη μου?
Πες μου γιατί δεν μιλάς?
Αυτό δεν είναι η αρχή μα το τέλος
Και τα τέλη δεν είναι για εμάς
Α ρε Σωτήρη
Δεν θα καταλάβεις ποτέ
Της καρδιάς μου διάλυσα τα κλειδιά
Ώστε μέσα της να μπούνε λίγοι
Σ'αγαπώ και το ξέρεις μα είμαι αλλού πια
Γιατί κάποιος εκεί έξω έχει αντικλείδι
Στην καρδιά σου να μπω ψάχνω τρόπο
Να με πείσω πως αξίζει τον κόπο
Μα με κλείδωσες έξω
Και εγώ στην βροχή, της επιστροφής μου πήρα τον δρόμο
Σου γράφει η ευάλωτη πλευρά μου
Αυτή που βλέπεις συχνά
Γύρισα τον κόσμο μέχρι να σε συναντήσω μάτια μου
Και ας λες πως υπερβάλω λίγο πιο συχνά
Από ότι θα έπρεπε
Θα υπερβάλω μόνο στα κομμάτια μου
Ελπίζω να μην γίνω ποτέ η έμπνευσή σου
Είπες με έναν δισταγμό
Συμφώνησα νωχελικά
Όταν σε κοιτάζω βλέπω πως έχουμε κοινά
Και ας μην έχω ιδέα από πιάνο και Γαλλικά
Και είναι βράδια
Σαν κάποια που άδεια και αν ήταν γεμίσανε
Αφού τα μάτια μου τα μάτια σου αντικρίσανε
Δεν έχω γράψει πιο ρηχά ποτέ
Και δεν ξέρω αν ντρέπονται ή χαίρονται γι'αυτό όσοι με γνωρίσανε
Όμως τις σκέψεις που κάνω δε τις ελέγχω
Και αφιλτράριστα τις λέω
Ξέρω πως ίσως να φταίω
Φοβάμαι πως σε χάνω πριν γίνεις δικιά μου καν
Ο μεγαλύτερος μου φόβος που δεν λέω
Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά
Της καρδιάς μου διάλυσα τα κλειδιά
Ώστε μέσα της να μπούνε λίγοι
Σ'αγαπώ και το ξέρεις μα είμαι αλλού πια
Γιατί κάποιος εκεί έξω έχει αντικλείδι
Και μόνο αυτός έχει τρόπο
Για αυτό πίσω και τους δυο πρέπει να σας αφήσω
Με πληγώνει όταν τους άλλους πληγώνω
Μα για μένα μόνο μια φορά
Θα πρέπει να ζήσω